اثربخشی مقابله درمانی بر خشونت خانگی و خودکارآمدی زنان خشونت دیده

خشونت خانگی هنوز یک معضل جهانی محسوب می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مقابله درمانی بر خشونت خانگی و احساس خودکارآمدی در زنان خشونت دیده انجام شده است.

از بین 115 زن قربانی خشونت در تهران که در ابتدا مورد مصاحبه قرار گرفتند، 40 زن قربانی خشونت ساکن شهر ری، منطقه کهریزک که طی ماه های شهریور تا مهر 1398 به مرکز جامع سلامت حضرت ابوالفضل (ع) مراجعه کرده بودند، به طور تصادفی در دو گروه مقابله درمانی (20 نفر) و گروه شاهد (20 نفر) قرار گرفتند. تمامی شرکت کنندگان چک لیست مشخصات جمعیت شناختی، پرسشنامه خودکارآمدی و پرسشنامه استاندارد سنجش خشونت علیه زنان را در سه مرحله تکمیل کردند. داده ها با تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و نرم افزار SPSS نسخه 24 تجزیه و تحلیل شدند.

بین گروه ها در مرحله پس آزمون و پیگیری تفاوت معنی داری وجود داشت که می تواند نشان دهنده اثربخشی مقابله درمانی بر خودکارآمدی زنان خشونت دیده و پایداری اثربخشی آن در مرحله پیگیری باشد (P< 0.001).

نتایج نشان داد که مقابله درمانی می تواند به عنوان یک مداخله روانشناختی برای افزایش احساس خودکارآمدی و کاهش خشونت علیه زنان مورد استفاده قرار گیرد. این مداخله می تواند زنان قربانی خشونت خانگی را توانمند سازد.