اثربخشی رویکرد روایت درمانی بر مدیریت استرس مادران دارای کودکان معلول جسمی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی رویکرد روایت درمانی بر مدیریت استرس مادران دارای کودکان معلول جسمی بود. پژوهش از حیث هدف، کاربردی و از نظر گردآوری داده ها میدانی از نوع پژوهش های شبه آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود.

جامعه آماری در تحقیق حاضر کلیه مادران دارای کودکان معلول جسمی در شهرستان ایذه در سال 1400-1399 که تعداد 2000 نفر بود، بوده است. از جامعه آماری مذکور، مادرانی که دارای اختلالات استرس و اضطراب بودند، شناسایی شدند و 50 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شده و به صورت تصادفی تعداد 25 نفر در گروه گواه و 25 نفر در گروه آزمایش گمارده شدند. در اجرای پیش آزمون و پس آزمون برای گردآوری داده ها از پرسشنامه هوش هیجانی بار-آن(1997) استفاده شده است. از آزمودنی های هر دو گروه قبل از اجرای متغیر مستقل پیش آزمون بعمل آمد و سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه و در هر جلسه به مدت 45 تا 60 دقیقه تحت آموزش روایت درمانی قرار گرفت و پس از آن برای هر دو گروه پس آزمون اجرا و داده های گردآوری شده با روش آماری تحلیل کوواریانس بررسی گردید.

یافته ها نشان داد که رویکرد روایت درمانی بر مدیریت استرس مادران دارای کودکان معلول جسمی با سطح معنی داریp≤0/05 موثر است.

با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که رویکرد روایت درمانی بر مدیریت استرس مادران دارای کودکان معلول جسمی اثربخش بوده است.