مقایسه میزان اثربخشی روش های تیاتردرمانی، موسیقی درمانی و نقاشی درمانی بر احساس شایستگی و سرزندگی تحصیلی در دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری

اختلالات یادگیری یکی از مشکلات شایع در مدارس است که باعث ترک تحصیل بسیاری از دانش آموزان شده، هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه میزان اثربخشی روش های تیاتردرمانی، موسیقی درمانی و نقاشی درمانی بر احساس شایستگی و سرزندگی تحصیلی در دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری می باشد. این پژوهش با توجه به هدف، جز تحقیقات کاربردی محسوب می شود. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی همراه با گروه آزمایش وکنترل و دوره پیگیری است. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه جاودان (1394) و پرسشنامه مارتین و مارش (2006) استفاده شد. جامعه آماری پژوهش دانش آموزان دوره دوم دبستان در منطقه 22 استان تهران هستند که بر اساس نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در چهار گروه 18 نفره جای گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده از روش های آماری در قالب آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شده است. بررسی اثر آموزش موسیقی درمانی، تیاتر درمانی و نقاشی درمانی بر احساس شایستگی در دانش آموزان دارای اختلال نشان داد که مقدار آماره بزرگ ترین ریشه روی 165/0 که در سطح معناداری (020/0P<) معنادار است، نشان داد که حداقل یکی از روش های درمانی توانسته است بر روی متغیر احساس شایستگی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری تاثیر بگذارد. همچنین با برآوردهای بدست آمده می توان گفت که روش تیاتر درمانی توانسته است نسبت به روش های موسیقی درمانی و نقاشی درمانی از عملکرد بهتری برخودار باشد و بعد از آن روش موسیقی درمانی و نقاشی درمانی نیز در رتبه بعدی قرار گیرند.