اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر آسیب های تعاملی بین فردی زوجین

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر آسیب های تعاملی بین فردی زوجین انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل زوجین مراجعه کنندگان به مراکز مشاوره شهرستان فریدونشهر در سال 1398 بودند که در پرسشنامه آسیب های تعاملی بین فردی به طور معناداری نمرات بالاتر از میانگین کسب کرده بودند. در این پژوهش تعداد 30 زوج با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند (در هر گروه 15 زوج). گروه آزمایش مداخله درمان شناختی- رفتاری را طی دو نیم ماه در 10 جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمودند. پرسشنامه مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه آسیب های تعاملی بین فردی (محقق ساخته) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس آمیخته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که درمان شناختی- رفتاری بر آسیب های تعاملی بین فردی زوجین تاثیر معنادار دارد (p<0/001). بدین صورت که این درمان توانسته منجر به کاهش آسیب های تعاملی بین فردی زوجین شود. براساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که درمان شناختی- رفتاری با تکیه بر پیگیری افکار خودکار برای شناسایی باورهای بنیادی، آموزش شیوه های رفتاری و خطاهای شناختی و افکارناکارآمد می تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت کاهش آسیب های تعاملی بین فردی زوجین مورد استفاده گیرد.