تحلیل فضایی مکانیابی اسکان موقت در شهر اصفهان با رویکرد پدافند غیرعامل

انتخاب مکان بهینه جهت استقرار اضطراری یا موقت جمعیت‎های آسیب دیده از بحران یکی از مسایلی است که همواره مورد توجه سازمان‎های مسیول در مدیریت بحران قرار دارد. شهر اصفهان با قرار گرفتن  در نزدیکی دو مرکز هسته‎ای بسیار مهم در شعاع 10 و 100 کیلومتری و دلایل سیاسی متعدد می ‎تواند به عنوان کانون اصلی هدف حملات نظامی و همچنین حملات تروریستی واقع گردد. در این مقطع که بیشترین تمرکز بر حملات تروریستی شهری قرار گرفته و احتمال بسیار زیادی برای این‎گونه حملات در شهر اصفهان وجود دارد به نظر می‎رسد که پرداختن به موضوع مکانیابی اسکان موقت پس از حمله می‎تواند به عنوان یکی از اصلی ترین مقوله‎های مرتبط با پدافند غیرعامل مطرح باشد.

هدف اصلی پژوهش حاضر تحلیل فضایی مکانیابی اسکان موقت در شهر اصفهان با رویکرد پدافند غیرعامل است.

روش شناسی تحقیق: 

این پژوهش از حیث ماهیت و روش، از نوع تحقیقات توصیفی - تحلیلی و از حیث هدف، از نوع تحقیقات کاربردی است. در جهت رسیدن به اهداف پژوهش با به کارگیری داده های مکانی و انجام تحلیل های مربوطه در سیستم اطلاعات جغرافیایی و مدل تصمیم گیری چند معیاره AHP,VIKOR اقدام شده است. جامعه آماری این پژوهش متخصصین حوزه شهری شهر اصفهان و حجم نمونه از طریق اشباع نظری به تعداد 60 کارشناس است. روش نمونه گیری هم به صورت نمونه گیری گلوله برفی می باشد.

قلمرو جغرافیایی پژوهش: 

شهر اصفهان با طول جغرافیایی 51 درجه و 38 دقیقه شرقی و عرض جغرافیایی 32 درجه و 38 دقیقه شمالی و مساحت 550 کیلومترمربع است.

یافته ها نشان می دهد که از میان معیارهای تاثیرگذار بر مکانیابی اسکان موقت معیار شیب زمین با امتیاز 0.097 پراهمیت ترین و معیار دسترسی به مجتمع‎های خدماتی رفاهی  با امتیاز 0.021 کم اهمیت ترین معیار ازنظر کارشناسان می باشد. 

بر اساس بررسی‎های انجام شده اراضی قسمت شمال شرقی (اراضی بین منطقه رحمت آباد و کمشچه) حریم سی کیلومتری جهت اسکان موقت مناسب می‎باشند.