بررسی ناتوانی عملکردی، پریشانی روانشناختی و کیفیت زندگی بیماران تحت عمل جراحی دیسک کمر

کمردرد یکی از شایع ترین بیماری هایی است که جمعیت عمومی بزرگسالان را با مشکلات متعدد جسمانی، روانی، اقتصادی و اجتماعی روبرو می سازد. باتوجه به آن که بیماران در این دوران درجات مختلف ناتوانی را تجربه می کنند، مطالعه حاضر با هدف تعیین کیفیت زندگی و عملکرد در بیماران تحت عمل جراحی دیسک کمر انجام شد. این مطالعه از نوع توصیفی-مداخله ای بود که در سال 1401 انجام شد. 120 نفر از بیماران تحت عمل جراحی دیسک کمر به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. بیماران قبل از عمل، 3، 6 و 12 ماه پس از عمل توسط پرسشنامه فرم کوتاه 12سوالی جهت سنجش کیفیت زندگی، پرسشنامه ناتوانی عملکردی اسوستری برای سنجش شدت ناتوانی، پرسشنامه کیفیت زندگی اروپایی جهت سنجش کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و پرسشنامه پریشانی روانشناختی جهت سنجش افسردگی، اضطراب و استرس بررسی شدند. داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 22 و سطح معناداری کمتر از 0/05 مورد تحلیل قرار گرفتند. کیفیت زندگی در بعد جسمی پس از 12 ماه بهبود نشان داد (0/05>P). شاخص ناتوانی عملکردی اسوستری از حد شدید به سمت ناتوانی متوسط بهبودیافته و ناتوانی قبل از عمل نسبت به 12 ماه پس از عمل بهبودیافته بود (0/05>P). شاخص کیفیت زندگی اروپایی پس از گذشت 12 ماه بهبودیافته و نسبت به قبل از عمل تفاوت معنادار داشت (0/05>P). استرس قبل و 12 ماه پس از عمل تفاوت معنادار داشت (0/05>P). در نهایت نتایج حاکی از آن بود که بین شاخص ناتوانی عملکردی اسوستری با شاخص توده بدنی (0/002=P) و سن (0/01=P)، افسردگی با جنسیت (0/003=P) ارتباط معنادار وجود داشت. نتایج نشان داد که کیفیت زندگی، توانایی عملکردی و استرس در بیماران تحت عمل جراحی دیسک کمر، پس از 12ماه بهبودیافته است.