مقایسه اثربخشی آموزش خودشفقت ورزی و آموزش کیفیت زندگی بر خود ارزشمندی مشروط، معنای زندگی و تکانشگری هیجانی در بین نوجوانان دارای سوگ کرونا در شهر مشهد

تجربه سوگ بر دیدگاه نوجوانان، نسبت به زندگی و مشکلات رفتاری آنها تاثیر بسزایی دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش کیفیت زندگی و آموزش خودشفقت ورزی بر معنای زندگی، خودارزشمندی و تکانشگری نوجوانان با سوگ والدین فوت شده در اثر کرونا انجام گردید.

روش پژوهش:

 از بین نوجوانانی که والدین آنها به دلیل ابتلا به بیماری کرونا فوت شده بودند، 36 نوجوان انتخاب و در سه گروه بصورت تصادفی جایگذاری شدند. در پیش آزمون تمام اعضای نمونه پژوهش پرسشنامه های خودارزشمندی کراکر و همکاران (2003)، تجربه سوگ بارت و اسکات (1989) و تکانشگری بارات (1959) را تکمیل نمودند. برای اعضای گروه های آزمایش 12 جلسه آموزشی برگزار شد. در پس آزمون تمام اعضای نمونه پژوهش مجددا به تکمیل پرسشنامه ها اقدام کردند. داده ها با استفاده از کوواریانس چندمتغیره مورد تحلیل قرار گرفتند.

نتایج بدست آمده نشان دهنده این بود که مداخلات ارایه شده اثربخشی معناداری بر بهبود سطح تکانشگری، خودارزشمندی و معنای زندگی نوجوانان گروه آزمایش در مقایسه با اعضای گروه کنترل داشته است. همچنین با انجام آزمون های تعقیبی مشخص شده که تفاوت معناداری بین اثربخشی مداخلات ارایه شده در بهبود متغیرهای پژوهش وجود ندارد.

این یافته ها بیانگر اهمیت توجه به ساختار شناختی و هیجانی نوجوانان درگیر فرایند سوگ می باشد. ازآنجا که نوجوانان در فرایند مواجهه با چالش های زندگی، در کلیت نظام شناختی خود نسبت به زندگی دچار چالش می شوند، درمان هایی که به چارچوب بندی مجدد ساختار ذهنی افراد نسبت به مفاهیمی مانند معنای زندگی می پردازند، برای این نوجوانان مفید به نظر می رسد