اثربخشی تقویت درمان فراشناختی با تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال (tDCS) در اختلال افسردگی اساسی

از هر چهار بیمار مبتلا به اختلالات روانپزشکی، یک نفر به درمان استاندارد پاسخ کافی نمی دهد و این امر منجر به بارهای فردی و اجتماعی می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی تقویت درمان فراشناختی با تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال (tDCS) در اختلال افسردگی اساسی انجام شد.

جامعه آماری این کارآزمایی بالینی را بیماران سرپایی مبتلا به اختلال افسردگی اساسی در شهر مشهد تشکیل می دادند. 45 بیمار به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه (گروه فعال (درمان فراشناخت غنی شده با tDCS)، گروه شم (درمان فراشناخت غنی شده با tDCS) و گروه فراشناخت قرار گرفتند. مداخله در 10 جلسه آموزشی 90 دقیقه ای انجام شد. همه بیماران به پرسشنامه افسردگی بک (BDI-II) و مقیاس افسردگی همیلتون (HAM-D) در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری پاسخ دادند. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره و ANOVA برای اندازه گیری های مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج نشان داد که بین نمرات افسردگی در سه مرحله تفاوت معنی داری وجود دارد (01/0> P). همچنین بین نمرات افسردگی در گروه های مذکور تفاوت معنی داری وجود داشت و این تفاوت در درمان فراشناختی غنی شده با tDCS بیشتر است.

بر اساس یافته ها، افزودن تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال (tDCS) به درمان فراشناختی تاثیر مثبتی بر درمان افسردگی در بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی دارد.