تاثیر تمرینات هوازی فزاینده تا بیشینه بر بیومارکر های آسیب قلبی ورزشکاران

هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات هوازی فزاینده تا بیشینه بر بیومارکرهای آسیب قلبی بازیکنان لیگ برتر فوتیال ایران بود.مطالعه حاضر یک تحقیق نیمه تجربی بود. از بین این جامعه تعداد 20 فوتبالیست به صورت نمونه های دردسترس انتخاب شدند. ارزیابی فعالیت هوازی فزاینده تا بیشینه با اجرای پروتکل بروس بود. جهت آزمون فرضیه ها و مقایسه متغیرهای وابسته در گروه های مختلف از آزمون تحلیل واریانس در اندازه های تکراری استفاده شد و از آزمون بونفرونی برای مقایسه بین مراحل خونگیری استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار 25SPSS انجام شد.با توجه به نتایج تفاوت معناداری در میزان گالکتین-3 بین مرحله پیش آزمون و بلافاصله و 24 ساعت بعد آزمون مشاهده نشدهمچنین تفاوت معنی داری در CTnI و CTnT در پیش آزمون و بعد از آزمون وجود داشت سطوح CTnI و CTnT بلافاصله بعد از آزمون افزایش معنادار داشتند و سپس 24 ساعت بعد به حالت اولیه بازگشتند. همچنین تفاوت معنی داری در پپتید ناتریورتیک مغزی(BNP) در پیش آزمون، بلافاصله و 24 ساعت پس از تمرین مشاهده شدسطوح ناتریورتیک مغزی بلافاصله بعد از آزمون افزایش معنادار و بعد 24 ساعت کاهش معنادار داشت و 24 ساعت بعد به سطوح اولیه بازگشته است.می توان نتیجه گرفت که تمرینات هوازی فزاینده تا بیشینه ممکن است منجر به افزایش تروپونین اختصاصی قلبی I و T و پپتید ناتریورتیک مغزی شود. با این حال، به نظر می رسد افزایش موقتی است و باعث آسیب قلبی نمی شود.