اثربخشی مشاوره مبتنی بر توانمندی بر تاب آوری نوجوانان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مشاوره مبتنی بر توانمندی بر افزایش تاب آوری نوجوانان بود.

روش پژوهش: 

این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش نوجوانان 14 تا 17 ساله مراجعه کننده به مرکز مشاوره مهرآور شهر تهران در نیم سال دوم سال 1400 بود که از بین نوجوانان که نمره کم تری در مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) به دست آورده بودند، نمونه ای به تعداد 20 نفر به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش (10 نفر) و گواه (10 نفر) گمارده شدند. نوجوانان گروه آزمایش، 10 جلسه 90 دقیقه ای مداخله مبتنی بر توانمندی، تدوین شده بر اساس درمان اسمیت (2006)، را به صورت گروهی دریافت و اعضای گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفتند. هر دو گروه قبل و بعد از آزمایش به مقیاس تاب آوری پاسخ دادند. تحلیل داده ها با روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و واریانس اندازه مکرر با نرم افزار تحلیل آماری SPSS نسخه 26 انجام شد.

نتایج نشان داد که مشاوره مبتنی بر توانمندی میزان تاب آوری نوجوانان 14 تا 17 ساله را به طور معنی داری افزایش داد. این یافته ها در مرحله پیگیری نیز پایدار بود.

بر اساس یافته ها می توان نتیجه گیری کرد که مشاوره مبتنی بر توانمندی تاب آوری نوجوانان را افزایش می دهد.