ضعف های سیستم آموزشی دندانپزشکی ایران، پیشنهادات و راهکارهای تغییر روش آموزشی

اگرچه در سال های اخیر شاهد افزایش روز افزون تعداد دندانپزشکان داخل کشور می باشیم , اما متاسفانه در طول این سال ها کیفیت آموزشی دانشجویان تغییر چندانی نکرده است. هدف نهایی سیستم آموزشی دندانپزشکی مهیا ساختن و ایجاد توانایهای ضروری در دانشجویان جهت ارایه هرچه مناسب تر و عالی تر درمان دندانپزشکی به جامعه می باشد. عدم همخوانی ظرفیت پذیرش دانشجویان با ظرفیت های دانشگاه ها (امکانات، تجهیزات، استاد، فضای آموزشی و تعداد بیماران) یکی از عمده ترین این مشکلات می باشد. جدا بودن بیش از اندازه بخش های درمانی و ارایه طرح درمان توسط اساتید دانشگاه بدون تعریف هیچگونه نقشی برای دانشجو از عمده ترین دلایلی هستند که باعث می شوند تا دانشجویان فاقد دید جامع و توانایی تصمیم گیری نسبت به درمان بیماران باشند. جدا بودن بیش از اندازه بخش ها فرصت آموزش جامع را از دانشجویان گرفته بطوریکه آشنایی با مشاوره های بین بخشی توسط آنان انجام نمی شود که نهایتا توانمندهای آنان را تحت تاثیر قرار می دهد. لزوم تغییر نگرش اساتید و دانشجویان نسبت به آموزش و هدایت به سمت ارایه طرح درمان با دید سلامت محوری میتواند باعث اصلاحات فراوانی در سیستم آموزشی شود. یکی از مهم ترین راهکارها , ایجاد انگیزه و توانمند سازی دانشجویان با شیوه های جدید آموزشی و درگیر نمودن دانشجو در کل پروسه درمان بیمار می باشد. به راحتی می توان با در نظر گرفتن راهکارهای ساده حتی با وجود مشکلات ساختاری متعدد کیفیت آموزشی دانشگاه ها را افزایش دهیم و در عین حال خدمات درمانی با کیفیت تری را به مردم ارایه دهیم. قطعا هرچه قدر به آموزش دانشجویان و برطرف کردن مشکلات سیستم آموزشی دندانپزشکی اهتمام بیشتری بورزیم , در آینده نه چندان دور جامعه ای با سلامت دهان بالاتر و خدمات دندانپزشکی با کیفیت تر خواهیم داشت.