اثربخشی آموزش فعال سازی رفتاری بر رفتارهای خودمراقبتی، درد ادراک شده و واکنش به استرس در زنان مبتلا به دیابت نوع 2

با توجه به شیوع بالای عوارض جانبی دیابت و اهمیت مداخله روانشناختی برای بهبود رفتارهای خودمراقبتی و سبک های مقابله ای سازگار در بیماران دیابتی، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش فعال سازی رفتاری بر رفتارهای خودمراقبتی، درد ادراک شده و واکنش به استرس در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد. 

جامعه آماری شامل کلیه زنان مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی نیشابور می باشد. 30 زن به روش نمونه گیری داوطلبانه و در دسترس انتخاب شدند. آنها به طور تصادفی به دو گروه آموزش فعال سازی رفتاری و گروه شاهد تقسیم شدند. آنها خلاصه فعالیت های خودمراقبتی دیابت، مقیاس آنالوگ بصری (VAS) و پرسشنامه مقابله با موقعیت های استرس زا (CISS) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره و نرم افزار SPSS-22 تحلیل گردید.

نتایج نشان داد که آموزش فعال سازی رفتاری باعث بهبود رفتارهای خودمراقبتی (001/0=P)، کاهش درد (001/0=P)، افزایش مقابله مسیله محور با استرس (001/0=P) و کاهش سبکهای مقابله ای هیجان مداری و اجتنابی (به ترتیب 001/0=P و 001/0=P) در گروه آزمایش نسبت به گروه شاهد گردید.

به نظر می رسد آموزش فعال سازی رفتاری باعث بهبود رفتارهای خودمراقبتی، کاهش درد و افزایش مقابله مسیله محور با استرس در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 می شود.