اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر عملکرد خانواده و رضایتمندی از زندگی زناشویی زوجین با تعارضات زناشویی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر عملکرد خانواده و رضایتمندی از زندگی زناشویی زوجین با تعارضات زناشویی انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. دوره پیگیری نیز دو ماهه اجرا شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل زوجین با تعارضات زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره و بهزیستی منطقه 2 شهر مشهد در شش ماهه اول سال 1400 بود. در این پژوهش تعداد 20 زوج (40 نفر) با روش نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه جایدهی شدند (10 زوج در گروه آزمایش و 10 زوج در گروه گواه). گروه آزمایش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (10 جلسه) را طی ده هفته دریافت نمودند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه تعارض زناشویی (براتی و ثنایی، 1375)؛ پرسشنامه عملکرد خانواده و پرسشنامه رضایتمندی از زندگی زناشویی بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس آمیخته و آزمون تعقیبی بونفرنی توسط نرم افزار آماری SPSS23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر عملکرد خانواده (0001>P؛ 57/0=Eta؛ 91/49=F) و رضایتمندی از زندگی زناشویی (0001>P؛ 62/0=Eta؛ 01/64=F) زوجین با تعارضات زناشویی تاثیر دارد. بر اساس یافته های حاصل از پژوهش حاضر، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با با شکل دهی انعطاف پذیری روان شناختی و ایجاد پذیرش روانی می تواند به عنوانی رویکردی موثر در جهت بهبود عملکرد خانواده و رضایتمندی از زندگی زناشویی زوجین با تعارضات زناشویی مورد استفاده قرار داد.