مقایسه اثربخشی درمان هیجان مدار و تعهد و پذیرش بر ضربه پس از سانحه و رشد پس از سانحه در افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه شهر تهران

 PTSD  از جمله اختلالات مزمن و ناتوان کننده روان پزشکی است که براساس پنجمین راهنمای آماری و تشخیصی اختلالات روانی جزء مجموعه تشخیصی اختلالات وابسته به استرس است که می تواند پس از مواجهه با یک رویداد آسیب زا ایجاد شود. هدف مطالعه حاضر مقایسه اثربخشی درمان هیجان مدار و تعهد و پذیرش بر ضربه پس از سانحه و رشد پس از سانحه در افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بود.

  این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل بود که با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری انجام شد. جامعه آماری شامل بزرگسالان 18 تا 40 سال دارای اختلال پس از سانحه مراجعه کننده به مراکز روانشناختی شهر تهران در سال 1401 بود. حجم نمونه 30 نفر بود که به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (در هر گروه 15 نفر) تقسیم شدند. گروه های آزمایش درمان های هیجان مدار و تعهد و پذیرش را طی 8 جلسه 90 دقیقه ای دریافت کردند، در حالی که گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. برای گردآوری اطلاعات از پرسش نامه تنظیم رشد پس از سانحه و پرسش نامه SRS- PTSD استفاده شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس دوطرفه با اندازه گیری های مکرر تجزیه  و تحلیل شدند.

 نتایج مطالعه حاکی از تاثیر روش هیجان مدار و درمان تعهد و پذیرش بر ابعاد رشد پس از سانحه و ضربه پس از سانحه بزرگسالان دارای اختلال ptsd بود (001/0>P) و میزان اثربخشی هر دو روش مشابه بود (05/0<P).

 با توجه به نتایج، متخصصین فعال در حوزه  اختلال پس از سانحه می توانند در درمان این افراد استفاده از روش های هیجان مدار و درمان تعهد و پذیرش را در کنار سایر درمان ها مدنظر قرار دهند.