واکاوی مساله اهلیت(از جنینی تا بلوغ) در موضوع وقف از منظر قرآن و فقه امامیه

یکی از عناصر مهم و اساسی در دین مقدس اسلام، موضوع وقف در جامعه می باشد که نهادینه سازی و گسترش فرهنگ آن در جامعه موجب بسترسازی و رشد ارزش های معنوی و الهی می گردد و همچنین موجب کاهش فقر اجتماعی و افزایش سطح نسبی رفاه در جامعه اسلامی می گردد. با عنایت به گستردگی مقوله وقف و سلسله شرایطی که در این موضوع مطرح است، همچون؛ شرایط واقف، شرایط اموال موقوفه، شخصیت حقوقی واقف و... یکی از شرایطی که موجب صحت وقف می گردد اهلیت داشتن واقف است از آنجا که صحیح بودن وقف از الزامات این مسیله می باشد بدین خاطر این پژوهش به مسیله اهلیت در وقف از منظر قرآن و فقه امامیه و قانون مدنی ایران می پردازد و شخصیت حقوقی و فقهی واقف را از جهت اهلیت داشتن مورد بررسی قرار می دهد. روش انجام پژوهش توصیفی و روش گردآوری اطلاعات و داده ها به صورت کتابخانه ای است. یافته ها و نتایج پژوهش حاکی از آن است که قوانین حقوقی در کشور برگرفته از قواعد فقهی فقهای امامیه بوده و تضادی با هم در این مسیله ندارند. از دیدگاه فقه های امامیه و قوانین حقوقی، واقف باید اهلیتی را که در معاملات لازم است دارا و واجد آن باشد و نیز نسبت به آنچه قصد دارد وقف نماید مالکیت و اهلیت داشته باشد تا صیغه وقف به صورت صحیح منعقد گردد.