اثربخشی آموزش گروهی ذهن آگاهی بر بهزیستی روانشناختی، ناگویی هیجانی و فرسودگی زناشویی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش گروهی ذهن آگاهی بر بهزیستی روانشناختی، ناگویی هیجانی و فرسودگی زناشویی است. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل بانوان متاهل شهر رودسر در سال 1401 هستند. از این جامعه 30 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش8 جلسه دو ساعته آموزش گروهی ذهن آگاهی دریافت کرد و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. برای جمع آوری اطلاعات پژوهش از مقیاس بهزیستی روانشناختی (PWB)، پرسشنامه فرسودگی زناشویی (CBM) و مقیاس ناگویی هیجانی (TAS) استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوورایانس استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که آموزش گروهی ذهن آگاهی بر افزایش بهزیستی روانشناختی و کاهش فرسودگی زناشویی و ناگویی هیجانی زنان متاهل موثر است (p<0/01). بنابراین نتایج پژوهش حاضر برای خانواده ها جهت استفاده از این مداخله برای بهبود بهزیستی روانشناختی، فرسودگی زناشویی و ناگویی هیجانی کاربرد دارد.