اثربخشی آموزش ذهن آگاهی شفقت محور بر امیدواری و نشانگان تیپ شخصیتی نوع D در بیماران قلبی دارای ICD

مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش ذهن آگاهی شفقت محور بر امیدواری و نشانگان تیپ شخصیتی نوع D در بیماران قلبی دارای ICD انجام شد. روش پژوهش، شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری این مطالعه، بیماران قلبی بودند که به منظور تعبیه ICD از ابتدای سال 1400 تا پایان شهریورماه 1400به بیمارستان های شهر رشت مراجعه کرده بودند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده نمونه‎ای به حجم 30 نفر انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها مقیاس امید به زندگی اسنایدر و همکاران (1991) و مقیاس تیپ شخصیتی نوع D دنولت (1998) بود. گروه های آزمایش و کنترل، با استفاده از ابزار پژوهش مورد پیش آزمون قرار گرفتند. سپس آموزش ذهن‎آگاهی شفقت محور طی هشت جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد اما گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. در پایان مداخله، گروه‎های آزمایش و کنترل با استفاده از ابزار پژوهش مورد پس آزمون قرار گرفتند. سه ماه بعد، آزمون پیگیری از هردو گروه آزمایش و کنترل بعمل آمد. یافته‎های حاصل از تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد آموزش ذهن آگاهی شفقت محور بر امیدواری (01/0>P) و نشانگان تیپ شخصیتی نوع D (01/0>P) در بیماران قلبی دارای ICD موثر است. این نتایج در پیگیری سه ماهه ماندگار بودند. استفاده از درمان ذهن آگاهی شفقت محور می تواند هزینه های درمانی – مراقبتی بیماران را کاهش دهد؛ ازاین رو، در کنار مداخلات پزشکی به متخصصان توصیه می شود.