الگوی ساختاری ادراک بیماری بیماری در زنان مبتلا به آرتریت روماتویید براساس سبک‎های دلبستگی و نگرش‎های ناکارآمد؛ نقش میانجی ناگویی هیجانی

این پژوهش به تبیین الگوی ساختاری ادراک بیماری در زنان مبتلا به آرتریت روماتویید بر اساس سبک‎های دلبستگی و نگرش‎های ناکارآمد با میانجی گری متغیر ناگویی هیجانی با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری (SEM) پرداخته است.

در این پژوهش 250 شرکت کننده(زن) حضور داشتند که به شیوه‎ی نمونه گیری در دسترس از بین بیماران مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان البرز کرج انتخاب شدند، برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه های ادراک بیماری بردبنت و همکاران فرم بلند(IPQ)، سبک‎های دلبستگی بزرگسالان فرم تجدید نظر شده کالینز و رید(RAAS)، نگرش‎های ناکارآمد فرم بلند ویسمن وبک (DAS)  و پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو(TAS)استفاده شده است. داده های پژوهش با استفاده از تحلیل مسیر و مدل معادلات ساختاری تحلیل شد.

داده های به دست آمده از مدل اولیه، برازش خوبی از مدل نشان دادند به عنوان مثال شاخص برازش CFI و IFI در مدل حاضر برابر با 941/0 و 942/0 بود که چون این میزان بالاتر از معیار 90/0 برای این شاخص ها بود نشان دهنده ی برازش خوب مدل بود. همچنین شاخصGFI در پژوهش حاضر 924/0 به دست آمد که این میزان بالاتر از معیار 90/0 است و از این نظر نیز مدل دارای برازش خوبی است. در نهایت شاخص برازشRMSEA و SRMR که برخی متخصصان آن ها را از مهمترین شاخص برازش مدل می دانند برابر با 064/0 بود که کمتر از معیار 08/0 بود و از این رو نشان دهنده ی برازش خوب مدل می باشد.

با توجه به نتایج بدست آمده از پژوهش اثر مستقیم متغیر سبک دلبستگی اضطرابی و نگرش‎های ناکارآمد بر متغیر ادراک بیماری معنی دار است اما اثر مستقیم متغیر سبک‎های دلبستگی و نگرش‎های ناکارآمد ازطریق واسطه‎ای متغیر ناگویی هیجانی معنی دار نمی باشد.