بررسی آسیب DNA اسپرم در مردان مبتلا به آستنوزواسپرمی

استنوزواسپرمی یک بیماری ناباروری است که در آن تحرک اسپرم فرد کاهش می یابد و بنابراین، شانس بارور شدن تخمک توسط اسپرم در دستگاه تناسلی زن کاهش می یابد. مطالعه حاضر باهدف بررسی آسیب DNA اسپرم با استفاده از تست های SCSA و TUNEL در جمعیت بزرگی از مردان نابارور آستنوزواسپرمی و مقایسه آن با جمعیت دیگری از افراد نرموزواسپرمی (دارای نمونه اسپرم کاملا سالم) طراحی شده است.

در این مطالعه مورد شاهدی، پارامترهای مایع منی بر اساس دستورالعمل سازمان بهداشت جهانی (2010) در جمعیت بزرگی از مردان نابارور آستنوزواسپرمی (1383 مرد) و نرموزواسپرمی (2235 مرد) که به مرکز باروری و ناباروری اصفهان مراجعه کرده بودند، ارزیابی شد. علاوه بر این، آسیب DNA اسپرم توسط تست های TUNEL و SCSA مورد ارزیابی قرار گرفت. برای مقایسه متغیرهای مطالعه بین دو گروه از آزمون t نمونه های مستقل و برای همبستگی بین پارامترها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. P <0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.

علی رغم عدم تفاوت معنی داری در حجم منی و شاخص توده بدنی، میانگین غلظت اسپرم، تعداد، تحرک کل اسپرم و تحرک پیش رونده در مردان آستنوزواسپرمی به طور معنی داری کمتر از مردان نرموزواسپرم بود (P<0.001). علاوه بر این، میانگین رنگ پذیری بالای DNA و آسیب DNA اسپرم توسط تست های SCSA و TUNEL در مردان آستنوزواسپرمی به طور معنی داری بیشتر از مردان نرموزواسپرمی بود (P<0.001).

در مردان آستنوزواسپرمی، سلامت DNA اسپرم به شدت تحت تاثیر است، بنابراین در این افراد، قبل از استفاده از روش های کمک باروری، بهتر است از درمان آنتی اکسیدانی و یا روش های نوین جداسازی اسپرم برای درمان استفاده شود.