تاثیر تمرین استقامتی بر پروتئین های آلفا اکتینین 2 و 3 عضله اسکلتی رت های نر ویستار

آلفا-اکتینین ها عضوی از خانواده پروتیین های متصل شونده به اکتین هستند که نقش کلیدی در بقا و تنظیم ساختار اسکلت سلولی مخصوصا سلول های عضلانی دارند که تاثیر تمرین استقامتی بر این پروتیین ها مشخص نیست. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین استقامتی بر بیان پروتیین های آلفا-اکتینین 2 و 3 در عضلات اسکلتی دوقلو و کف پایی رت های نژاد ویستار می باشد.

روش شناسی: 

بدین منظور 16 سر رت نر نژاد ویستار به 2 گروه تمرین استقامتی و کنترل تقسیم شدند. گروه های تمرین استقامتی به مدت 12 هفته، 5 جلسه در هر هفته با سرعت12 تا 22 متر بر دقیقه و با شیب صفر درجه و رعایت اصل اضافه بار تمرین به فعالیت بر روی نوارگردان پرداختند. برای اندازه گیری میزان پروتیین آلفا-اکتینین 2و3 عضله دوقلو و کف پایی از روش وسترن بلات استفاده شد. از آزمون تی مستقل برای تحلیل داده ها استفاده و سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد.  

نتایج نشان داد افزایش معناداری در آلفا-اکتینین 2 (001/0=p)، آلفا-اکتینین 3 (001/0=p) در عضله کف پایی و آلفا-اکتینین 2 (006/0=p)، آلفا-اکتینین 3 (001/0=p) در عضله دوقلو در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد.

به طور کلی تمرین استقامتی باعث افزایش پروتیین آلفا-اکتینین2 و 3 در عضلات اسکلتی رت های نر می شود و می توان گفت که با توجه به پاسخ این پروتیین ها نسبت به گروه کنترل، این نوع تمرین محرک مناسبی برای ایجاد سازگاری های عضلانی می باشد.