شاخصهای استرس اکسیداتیو در بتا - تالاسمی ماژور

گرانباری آهن در بیماران بتا – تالاسمی باعث ایجاد رادیکال آزاد، به هم خوردن تعادل آنتی اکسیدانت / پراکسیدانت و در نهایت آسیب پراکسیداتیو بافتی می شود. آهن نقش مهمی در تولید رادیکال های فعال اکسیژن دارد. چرخه اکسیداسیون و احیا آن در حقیقت واکنش فنتون را تقویت می کند. این واکنش ها در تولید رادیکال هیدروکسیل که یک اکسید کننده قوی می باشد، نقش دارد. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر استرس اکسیداتیو بر روی سطح ویتامین E، مالون دی آلدهید در بیماران بتا – تالاسمی ماژور است.
دراین پژوهش از میان بیماران بتا – تالاسمی ماژور که سن آن ها بین 16-2 سال بود، 20 نفر و از گروه کنترل بین 1 تا 18 سال، 20 نفر انتخاب و مقادیر ویتامین E، مالون دی آلدهید، آهن و فریتین آن ها اندازه گیری گردید.
نتایج نشان می دهد که اختلاف معنی داری بین مقادیر ویتامین E ± 4.25 14.07 با گروه کنترل ± 5.03 20.04 میکرومول P<0.005 و مالون دی آلدیید ± 0.03 0.34 با گروه کنترل 0.037 ± 0.194 میکرومول در لیتر در گروه کنترل وجود دارد. همچنین مقادیر آهن در بیماران 45.54 ± 160.97 و گروه کنترل 23.42 ± 61.16 میکروگرم در دسی لیتر و p=0.000 و فریتین 387.77 ± 1334.9 و گروه کنترل ± 50.29 34.15 با p=0.000 میکروگرم در لیتر اختلاف معنی داری را نشان می دهد.
نتایج این مطالعه نشان می دهد که استرس اکسیداتیو ایجاد شده در افزایش آنان در این بیماران نقش مهمی در کاهش محتوای آنتی اکسیدانتی ویتامین E داشته است. بالا بودن سطح سرمی مالون – دی الدیید در این بیماران نسبت به گروه کنترل نیز تایید کننده این تحقیق می باشد.