مقایسه میزان تخمک گذاری در زنان نابارور مقاوم به انسولین و حساس به انسولین

هدف از مطالعه حاضر مقایسه میزان تخمک گذاری در زنان نابارور مقاوم به انسولین با افراد حساس به انسولین بود که به صورت آینده نگر در سال های 80-1379 در مرکز ناباروری منتصریه مشهد انجام شد. هدف بهبود میزان ناباروری در زنان نابارور بود.
مطالعه بر روی 60 زن نابارور مراجعه کننده به مرکز ناباروری منتصریه مشهد به مدت یک سال انجام شد. اطلاعات لازم از طریق شرح حال، معاینه و آزمایش های پاراکلینیک به دست آمد و در پرسشنامه درج شد. بیماران بر اساس نسبت قندخون ناشتابه انسولین ناشتابه دو گروه مقاوم به انسولین و حساس به انسولین تقسیم شدند. این دو گروه از نظر سن، سن قاعدگی، سن ازدواج و طول مدت ناباروری مقایسه شدند که تفاوت آماری ملاحظه نشد. این افراد هیچ سابقه ای از بیماری های طبی و جراحی نداشتند.
الیگومنوره در گروه مقاوم به انسولین 80 درصد و در گروه شاهد 26.7 درصد بود. از نظر آماری اختلاف بین الگوی قاعدگی دو گروه معنی دار بود (P<0.01) فقدان تخمک گذاری با توجه به علائم بالینی و آزمایشگاهی در 80 درصد بیماران گروه مطالعه و در 33% گروه شاهد دیده شد که تفاوت آماری معنی داری بود (P<0.01). چاقی با معیار 27< شاخص توده بدن (BMI) در گروه مقاوم به انسولین 80 درصد و در گروه شاهد 55.4 درصد بود. اختلاف زیاد بود ولی تفاوت آماری بین دو گروه دیده نشد. چاقی با معیار نسبت دور کمر به دور باسن (W.H.R) بین دو گروه اختلاف معنی دار نشان داد و در گروه مقاوم به انسولین بیشتر بود. پر مویی در گروه مقاوم به انسولین 6.5 برابر بیشتر از گروه شاهد بود (P<0.01).
بیماران گروه مطالعه، انسولین ناشتای بیشتری از گروه شاهد نشان دادند (27.6mu/ml, 13.25mu/ml). این اختلاف به لحاظ آماری معنی دار بود. نسبت LH/FSH نیز در گروه مطالعه نسبت به گروه شاهد بیشتر بود و در 80 درصد این گروه نسبت به LH/FSH بالای 3 بود، در حالی که در گروه شاهد صفر درصد این نسبت را داشتند. بنابراین این دو گروه اختلاف آماری معنی دار نشان دادند. قندخون ناشتا و پروژسترون سرم در دو گروه اندازه گیری شد که مشابه بود و اختلاف آماری وجود نداشت.
نیتجه گیری: کلیه زنان ناباروری که دچار علایم الیگومنوره، چاقی آندرویید یا پرمویی غیرطبیعی باشند، لازم است از نظر مقاومت به انسولین بررسی شوند. در صورت مثبت بودن آزمون تحمل گلوکز به صورت سریال انجام شود. زیرا این افراد نسبت به جمعیت عمومی بیشتر در معرض دیابت و بیماری های قلبی عروقی قرار می گیرد. به علاوه در سیر درمان ناباروری بهتر است علاوه بر کاهش وزن و ورزش درمانهای ضدانسولینی نیز به درمان های تحریک تخمک گذاری اضافه شود.