اثر غلظت های مختلف کلرور سدیم در ایجاد بیماری قلب گرد در بوقلمون

بیماری قلب گرد یک بیماری با اتیولوژی ناشناخته در بوقلمون می باشد. بیماری در بوقلمون بوسیله ی بعضی داروها مثل فورازولیدون و شرایط هیپوکسی ایجاد شده است. در این تحقیق غلظت های مختلف سدیم برای ایجاد سندرم قلب گرد مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. بدین منظور تعداد 202 قطعه جوجه بوقلمون با سن یک روزگی پس از توزین و شماره گذاری بال به طور تصادفی به 6 گروه با 24 تکرار تقسیم شدند. گروه ها به ترتیب با جیره ی غذایی حاوی 12/0%، 17/0%، 22/0%، 27/0%، 32/0% و 37/0% سدیم تغذیه شدند. آب و غذا به طور آزاد در اختیار آنها قرار داشت. در طول دوره ی پرورش، پرندگان بیمار و تلف شده از آزمایش حذف و برای وجود سندرم قلب گرد مورد کالبدگشایی قرار گرفتند. وزن جوجه بوقلمون ها در روزهای 1، 2، 5 و 19 به طور انفرادی محاسبه و ثبت گردید. در روز 19 کلیه ی پرندگان باقی مانده انفرادی وزن و کالبدگشایی شدند. برای مطالعه ی تغییرات هموگلوبین و میوگلوبین قطعاتی از عضله ی قلب در لوله های درپیچ دار قرار گرفت و به سرعت در نیتروژن مایع oC70- منجمد گردید. میوگلوبین و هموگلوبین به وسیله ی سولفات آمونیوم جدا شدند و برای اندازه گیری آنها از یک روش حساس و سریع بر اساس اسپکتروفتومتری استفاده شد. برای مطالعه ی اثر مقادیر مختلف کلرور سدیم در ایجاد سندرم قلب گرد میزان میوپاتی در گروه های مختلف محاسبه شد. برای تعیین میزان میوپاتی نسبت اندازه ی حفره ی داخلی بطن چپ به اندازه ی قطر کل بطن چپ تعیین شد و میزان میوپاتی در گروه های 1، 2، 3، 4، 5 و 6 به ترتیب 1/0، 29/0، 3/0، 34/0، 35/0، و 36/0 محاسبه گردید. میزان میوپاتی با افزایش کلرور سدیم جیره افزایش نشان داد زیرا با دریافت سدیم زیادی، پرنده آب بیشتری مصرف می کند که باعث افزایش حجم خون، افزایش فعالیت عضله ی قلب و نیاز بیشتر به اکسیژن می شود و این وضعیت باعث افزایش میوپاتی می گردد. بررسی مقادیر محاسبه شده ی میوگلوبین و هموگلوبین در گروه های مختلف آزمایش، ارتباط معنی داری را با غلظت های مختلف سدیم جیره نشان نداد.