مقایسه میزان مایع درمانی جهت احیاء شوک خونریزی در رت های سالم و رت های هیپوترم مبتلا به قطع عصب کلیوی

اکثر مطالعات اخیر نشان داده اند که هیپوترمی پس از شوک خونریزی نیاز به مایع درمانی را کاهش داده و فشار شریانی را افزایش می دهد که درنتیجه شانس زنده ماندن را بالا می برد. اما مشخص نشده که هیپوترمی با چه مکانیسمی این اثرات را ایجاد می کند. این مطالعه به طور وسیع تری اثرات هیپوترمی را در این امر بررسی می کند.
این تحقیق یک مطالعه تجربی است که برای انجام آن 24 عدد رت به 4 گروه تقسیم شدند. در دوگروه 1 و3 پس از انجام بیهوشی با تزریق پنتو باربیتال، عصب سمپاتیک کلیوی دو طرف قطع شد ولی در دو گروه 2 و 4 عصب دست نخورده باقی ماند و فقط برش پهلو انجام شد تا شرایط همه گروه ها یکسان شود. سپس رت ها وارد مرحله شوک خونریزی شدند (مرحله یک) که 90 دقیقه طول داشت و برای آن از حیوان 4 تا 6 سی سی، خون به مدت 10 دقیقه گرفته شد. بعد از ایجاد شوک فقط در گروه های 1و2 دمای بدن در طول 10- 5 دقیقه از حدود 37.5 به 32 درجه سانتی گراد رسید. سپس در پایان مرحله یک، حیوان وارد مرحله احیا (مرحله دو) شد که برای آن، خون گرفته شده از حیوان و یا مایع اضافی رینگر به حیوان تزریق شد تا فشار به حد طبیعی اش برگردد. مرحله دو 60 دقیقه به طول انجامید. فشار شریانی و حجم مایع مورد نیاز در گروه ها محاسبه و مقایسه گردید.
درگروه های هیپوترمیک 1و2، نسبت به گروه های نورموترمیک 3و 4 برای احیای شوک خونریزی به حجم کمتری از مایعات و یا خون نیاز بود (P<0.05). فشار شریانی قبل از شوک در بین 4 گروه یکسان بود، اما در پایان مرحله دو (مرحله احیا) در گروه های هیپوترمیک بالاتر از گروه های نورموترمیک بود (P<0.05).
به نظر می رسد که هیپوترمی ملایم اثرات مفیدی بر بقای حیواناتی که دچار شوک خونریزی شده اند دارد. با وجود این که کلیه های سالم نقش حیاتی در حفظ مایعات بدن در طول شوک دارند ولی ظاهرا در رت هایی که دچار قطع عصب کلیوی شده اند در حضور هیپوترمی به مایع درمانی کمتری برای احیا شوک خونریزی نیاز است و این یکی از اثرات مفید هیپو ترمی است. هم چنان مطالعات گسترده تری برای تایید این موضوع لازم است.