بررسی هیپوگنادیسم در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور

گرچه درمان های جدید باعث طولانی شدن عمر و بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به تالاسمی شده است ولی هنوز مشکلات زیادی از جمله عوارض اندوکرین و به خصوص هیپوگنادیسم در این بیماران شایع است که به علت رسوب آهن در سلول های گنادتروپ هیپوفیز ذکر گردیده است. هدف از این مطالعه بررسی شیوع و شناسایی عوامل دخیل در ایجاد هیپوگنادیسم در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور می باشد.
در این مطالعه توصیفی 47 بیمار تالاسمی ماژور با سن بالاتر از 14 سال که در سال 1383 به بیمارستان دکتر شیخ مراجعه کرده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند، جهت بررسی هیپوگنادیسم. میزان FSH, LH و استرادیول در زنان و در مردان میزان تستوسترون اندازه گیری و رابطه آنها با متغیرهایی شامل شروع و طول مدت دریافت ترانسفوزیون خون و طول مدت و دوز دسفرال دریافتی، سطح فریتین و یافته های بالینی مربوط بررسی گردید. مشخصات فردی، نتایج آزمایشگاهی در پرسشنامه ای ثبت گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های تی و من ویتنی پردازش شد.
میانگین وزن این بیماران 42.5±8.4 کیلوگرم و میانگین قدی این بیماران 151±10.2 سانتیمتر بود. فراوانی کوتاهی قد و کم وزنی %68.1 و فراوانی هیپوگنادیسم در این بیماران %63.8 بود. شیوع هیپوگنادیسم هیپوگنادوتروفیک در جنس مذکر بیشتر بود (p=0.025) اما رابطه معنی داری بین هیپوگنادیسم با طول مدت ترانسفوزیون خون، زمان شروع و دوز دسفرال دریافتی و سطح فرتین وجود نداشت.
عوارض اندوکرین بیماری تالاسمی متفاوت می باشد و با توجه به یافته های فوق به نظر می رسد عوامل دیگری غیر از افزایش تجمع آهن در ایجاد عارضه هیپوگنادیسم دخالت داشته باشد.