تغییرات اشباع اکسیژن شریانی در حین برونکوسکوپی فیبراپتیک با استفاده از پالس اکسی متر 81-1380

در سال های اخیر، برونکوسکوپی فیبراپتیک به عنوان روش تشخیصی و هم درمانی کاربرد وسیعی پیدا کرده است. از عوارض شایع و مهم آن هیپوکسمی است. این مطالعه با هدف بررسی تغییرات اشباع اکسیژن شریانی در حین برونکوسکوپی انجام شده است.
این مطالعه به صورت توصیفی در سال های 81-1380 در بیمارستان امام خمینی تهران انجام شده است. 188 نفر از مراجعه کنندگان به بخش برونکوسکوپی که به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. کلیه این بیماران تحت برونکوسکوپی فیبراپتیک و مونیتورینگ پالس اکسی متری همزمان در انشعابات مختلف راه های هوایی و هنگام انجام شستشوی برونکوآلوئولر و بیوپسی قرار گرفتند اطلاعات جمع آوری شده در پرسشنامه ثبت شد و با استفاده از نرم افزاری SPSS 11.5 و آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی پردازش گردید.
از 188 بیمار 106 نفر مرد و 82 نفر زن بوده اند. متوسط سنی بیماران 52.2±17.8 سال بوده است. همه بیماران قبل از شروع برونکوسکوپی، درصد اشباع اکسیژن شریانی بالاتر از 92% داشته اند. کاهش اکسیژن شریانی در محل کارینا، هنگام انجام شستشوی برونکوآلوئولر و بیوپسی معنی دار بود. حداقل 88% و حداکثر 92% بود و پایین افتادن اشباع اکسیژن شریانی در زنان کمتر از مردان است و با افزایش سن، پایین بودن اشباع اکسیژن شریانی تشدید می شود.
عارضه شایع برونکوسکوپی فیبراپتیک یعنی هیپوکسمی با توجه به کاربرد وسیع این وسیله تشخیصی و درمانی و اهمیت هیپوکسمی مهم تلقی می شود. از طرفی هیپوکسمی عوارض نامطلوبی دارد. پایین افتادن اشباع اکسیژن شریانی در محل کارینا، هنگام شستشوی برونکوآلوئولر و بیوپسی با اهمیت و معنی دار است. هیپوکسمی در مردان بیش از زنان است با افزایش سن نیز هیپوکسمی تشدید می شود. از این رو با توجه به شیوع بالا و اهمیت هیپوکسمی نیاز به مونیتورینگ پالس اکسی متری همزمان با برونکوسکوپی فیبراپتیک کاملا وجود دارد.