شیوع سندرم یوتیروئید بیمار و ارتباط آن با پیش آگهی بیماران بستری در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان امام رضا (ع)

تغییر در تست های تیروئید یکی از اختلالات شایع اندوکرین در جریان بیماری های سیستمیک غیر تیروئیدی می باشد که سندرم یوتیروئید نامیده می شود. هدف از این پژوهش تعیین میزان فراوانی نسبی سندرم یوتیروئید در بین بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امام رضا (ع) و ارزش تست های تیروئید در تعیین پیش آگهی بیماران می باشد.
این مطالعه توصیفی در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امام رضا (ع) در سال 84-83 انجام شده است. 50 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه هورمون تیروئید در دو نوبت طی 24 ساعت اول پذیرش و قبل از فوت یا ترخیص بیماران گرفته شد. T3 و T4 به روش، TSH RIA به روش FT4, IRMA به روش رادیوایمنواسی یک مرحله ای مستقیم اندازه گیری شد. مشخصات فردی و نتایج آزمایشگاهی در پرسشنامه ای جمع آوری گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و نرم افزار SPSS و جداول توزیع فراوانی پردازش شد.
از 50 بیمار 29 بیمار مرد و 21 بیمار زن با سن 16 تا 83 و متوسط 44 سال (44±21.9) بودند. 33 بیمار (66%) شواهد آزمایشگاهی سندرم یوتیروئید داشتند و 17 نفر (34%) جز گروه بدون سندرم یوتیروئید بودند. میزان مرگ و میر در گروه سندرم یوتیروئید 72.8% در مقایسه با گروه بدون سندرم یوتیروئید 17% بود (p<0.01). شایعترین نوع اختلال تیروئید T3 بود. مقایسه مقادیر متوسط تست های تیروئید در بین بیمارانی که گرفتاری یک سیستم یا گرفتاری چند سیستم داشتند تفاوت معنی داری را در غلظت TSH و FT4 نشان داد (p=0.031) و (p=0.05). T4, T3 در گروه بیمارانی که بهبود پیدا کرده بودند و افرادی که فوت کرده بودند دارای اختلاف معنی دار بود (p=0.036) و (p=0.047). ارزش پیشگویی کننده T3 طبیعی برای بیماران بهبود یافته 82% و T4 طبیعی 54% بود.
فراوانی نسبی SES در بیماران 66% است و سطح هورمون های تیروئید بیماران با شدت بیماری، همچنین نتیجه درمانی آنها ارتباط معنی داری داشت.