بررسی شیوع رتینوپاتی دیابتی و عوامل مرتبط با آن در بیماران دیابتیک

رتینوپاتی دیابتی هنوز هم یکی از 4 علل مهم کوری در دنیا و 10% موارد کوری جدی در آمریکا و سایر مناطق جهان می باشد. با توجه به اینکه با تشخیص به موقع این بیماری می توان از صدمات و عوارض بعدی آن جلوگیری نمود این مطالعه تعیین نوع رتینوپاتی دیابتی و عوامل مرتبط با آن در بیماران دیابتیک همدان در سال 1378 انجام گرفت مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی است که به صورت مقطعی بر روی 2000 پرونده فعال بیماران مرکز دیابت همدان انجام گرفت. اطلاعات بدست آمده از پرونده ها، مصاحبه با بیماران و معاینات چشم پزشکی در پرسشنامه طرح درج گردیده و توسط روش های آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شد.
یافته های این مطالعه نشان داد که 262 نفر (13.1%) از بیماران مبتلا به دیابت دارای نوعی از رتینوپاتی دیابتی می باشند که از این تعداد 96 نفر مذکر و 166 نفر مونث بودند. فراوانی رتینوپاتی در بیماران دیابتی نوع 1 بیشتر از بیماران نوع 2 گزارش شد. در افرادی که 16 تا 20 سال از زمان شروع ابتلا به دیابت آنها گذشته بود رتینوپاتی با 26.6% با بالاترین فراوانی را داشته و با افزایش فاصله زمانی از شروع دیابت فراوانی رتینوپاتی افزایش می یافت. این افزایش از نظر آماری معنی دار بود (P<0.01). نتایج نشان داد بیماران در گروه سنی بالای 60 سال با 19.8% بالاترین فراوانی و افراد زیر 20 سال با 3.1% کمترین فراوانی ابتلا به رتینوپاتی را داشتند. اختلاف مشاهده شده در میزان رتینوپاتی در گروه های سنی از نظر آماری معنی دار بود (P<0.01). در برسی عوامل مرتبط با رتینوپاتی دیابتی، پر فشاری خون با 54.6% فراوانی بیشترین همراهی را داشت و در رتبه های بعدی هیپرلیپیدمی، نارسائی کلیه، مصرف سیگار و بیماری های ایسکمیک قلبی قرار داشتند که اختلاف های مشاهده شده در فراوانی عوامل مذکور نیز از نظر آماری معنی دار بود. (p<0.01).
فراوانی برابر 13.1% رتینوپاتی در جمعیت مورد مطالعه بیانگر فراوانی نسبتا پایین این بیماری در همدان نسبت به سایر مطالعات انجام شده بود و هیپرتانسیون نسبت به سایر عوامل بیشترین فراوانی را به خود اختصاص می دهد