بررسی مشکلات ریوی درکودکان مبتلا به اختلالات نورولوژیک

کودکان مبتلا به اختلالات نورولوژیک با ناتوانی شدید دارای شیوع بالایی از مشکلات تنفسی هستند که، دلایلی چون آسپیراسیون راجعه در زمینه مشکلات حرکتی اوروفارنکس یا رفلاکس معده به مری و نیز سرفه و کلیرنس راه های هوایی و همچنین ضعف عضلات تنفسی را می توان به عنوان علل آن نام برد.
مطالعات نشان می دهد که کودکان مبتلا به پنومونی راجعه دارای بیماری زمینه ایی و سندرم آسپیراتیو ثانویه به ناهماهنگی عضلات اوروفارنکس بوده که منجر به ناتوانی در دفع ترشحات مجاری تنفسی شده است.
از طرف دیگر در اختلالات عصبی عضلانی، کاهش قدرت عضلانی می تواند عضلات تنفسی را نیز درگیر نموده و علی رغم سیر کند و بی سرو صدا، اختلال عملکرد تنفسی علت عمده مرگ و میر در بیماران فوق از جمله آتروفی نخاعی عضلات، دوشن، میاستنی گراو و دیستروفی میوتونیک مادرزادی به شمار می آید. این مطالعه با هدف شناخت شیوع و نوع گرفتاری ریوی در بیماران مبتلا به اختلالات نورولوژیک بستری در بیمارستان کودکان تبریز طراحی شد.
در یک مطالعه مقایسه ای- مقطعی از مهر 1380 تا مهر 1384 پنجاه بیمار مبتلا به انواع اختلالات نورولوژیک از نظر گرفتاری ریوی مورد بررسی، با پنجاه بیمار که به علل دیگر بستری شده و از نظر سن و جنس با هم جور بودند مقایسه شدند، نتایج حاصله با استفاده از روش آماری مجذور کای (Chi-Square) مورد آنالیز قرار گرفت.
این بررسی نشان میدهد که گرفتاری ریوی در گروه مورد از شیوع بالاتری برخوردار بوده (p=0.001) و در عین حال از نظر کلاپس با (P=0.01) و کونسالیداسیون با (p=0.003) و نیز گرفتاری دو طرفه ریه با (p=0.04) اختلاف معنی دار بین دو گروه دیده می شود.
بیماران مبتلا به اختلالات نورولوژیک مستعد گرفتاری های متعدد و متنوع ریوی بوده و لیکن بدلیل ماهیت بیماری زمینه ای ممکن است سیر آرام و بی سرو صدا داشته و تشخیص آن بعضا با تاخیر صورت گیرد. بنابراین توجه کافی به بیماران فوق و ارایه راهکار لازم جهت اجتناب از آسپیراسیون، فیزیوتراپی سینه و نیز مداخلات مناسب تغذیه ایی و آنتی بیوتیکی در مواقع لزوم اجتناب ناپذیر خواهد بود.