بررسی تغییرات شاخص مقاومت عروقی کلیه قبل و بعد از سنگ شکنی برون اندامی با سونوگرافی داپلر

سنگ شکنی برون اندامی اکثرا جایگزین روش های درمانی دیگر مانند جراحی و اقدامات اندویورولوژی برای درمان سنگ های دستگاه ادراری شده است. علیرغم مطمئن و موثر بودن اثرات سوء آن روی عملکرد کلیه هنوز وجود دارد. تکنیک های جدید تشخیص همانند اولتراسونوگرافیColor Doppler یک بینش جدید در رابطه با عملکرد کلیه می بخشد که قادر به ارزیابی عروق کلیه می باشد. در این بررسی تغییر مقاومت عروق داخل کلیوی بعد از سنگ شکنی با سونوگرافی داپلر مطالعه می شود.
در این بررسی برای 55 بیمار شاخص مقاومت عروقی در شریان داخل لوبی قبل و 30 دقیقه بعد از سنگ شکنی در کلیه های درمان شده اندازه گیری شد. 22 بیمار یک هفته بعد از سنگ شکنی پیشگیری شدند.
در کلیه های درمان شده شاخص مقاومت عروقی به طور بارزی از 0.05 ± 0.62 مقدار اولیه به 0.06 ± 0.66 رسید (p<0.001). ارتباط معنی داری بین افزایش سن و افزایش شاخص مقاومت عروقی در کنترل سی دقیقه بعد از سنگ شکنی وجود نداشت.
پیگیری بیماران نشان داد که متوسط شاخص مقاومت عروقی یک هفته بعد به سطح قبل درمان برنگشته است و بیماران مسن (60 سال یا بالاتر) سطح شاخص مقاومت عروقی یک هفته بعد بالاتری از بیماران جوان (زیر 60 سال) داشتند (0.05 ± 0.76 در مقابل 0.06± 0.64). هیچ ارتباط معنی داری بین ولتاژ سنگ شکنی با تعداد شوک با تغییر شاخص مقاومت عروقی قبل و بعد از سنگ شکنی وجود نداشت.
به واسطه افزایش سطوح شاخص مقاومت عروقی اولیه احتمال آسیب بافت کلیه بعد از سنگ شکنی وجود دارد، اندازه گیری تغییر در شاخص مقاومت عروقی با تکنیک های اولتراسوند بعد از سنگ شکنی ممکن است اطلاعات مفیدی برای تشخیص کلینیکی آسیب بافت کلیه ارائه دهد.