تاثیر لیزیک بر ضخامت لایه عصبی شبکیه که با استفاده از OCT اندازه گیری می شود

لیزیک (Laser insitu keratomileusis) شایعترین جراحی رفراکتیو به خصوص برای اصلاح نزدیک بینی می باشد. در این روش به علت افزایش فشار داخل چشمی در حین تهیه فلپ ممکن است آسیب لایه عصبی رتین ایجاد شود. ارزیابی تاثیر لیزیک بر روی ضخامت لایه عصبی رتین که با استفاده از (Optical Coherence Tomography OCT) انجام می گیرد.
این مطالعه، بر روی 28 چشم از 14 فرد که تحت عمل جراحی لیزیک قرار گرفتند، انجام شد. یک هفته قبل و چهار هفته بعد از جراحی لیزیک، OCT برای این بیماران انجام گرفت. فشار داخلی چشمی در تمام این افراد قبل و بعد عمل لیزیک نرمال بود. میانگین ضخامت لایه عصبی با استفاده از OCT در کل دیسک و سکتورهای فوقانی، تحتانی، نازال و تمپورال دیسک قبل و بعد از عمل لیزیک به دست آمد و با استفاده از تی تست مقایسه شد.
میانگین سنی 14 بیمار مورد مطالعه 3.5 ± 30 سال با دامنه 24 تا 36 سال بود. میانگین spherical equivalent، قبل عمل 2 ± 4.75- دیوپتر با دامنه 1.75- تا 9.5- دیوپتر بود. میانگین μm ablation depth 25.5 ± 72.5 با دامنه μm 30 تا μm 118 بود. مقایسه میانگین ضخامت لایه عصبی در سکتورهای فوقانی، تحتانی، نازال و تمپورال و کل دیسک قبل و بعد از عمل با استفاده از تی تست، بیانگر عدم تغییر در ضخامت لایه عصبی بعد از عمل لیزیک بود. (P>0.05).
جراحی لیزیک بر روی ضخامت لایه عصبی رتین تاثیر نمی گذارد.