دوز دوم تیوپنتال قابل مقایسه با لیدوکائین داخل وریدی برای کاهش پاسخ قلبی عروقی به لوله گذاری داخل تراشه است

در مطالعات قبلی تاثیر دوز دوم تیوپنتال یا لیدوکائین داخل وریدی بر پاسخ قلبی عروقی بعد از لوله گذاری داخل تراشه به اثبات رسیده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر دو داروی فوق بر روی تغییرات همودینامیک به دنبال انجام لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل تراشه طراحی شده است.
120 بیمار در محدوده سنی 65-15 سال در چهار گروه 30 نفری وارد مطالعه شدند. القای بیهوشی در هر گروه با 2 میکروگرم/ کیلوگرم فنتانیل وریدی و 4 میلی گرم/ کیلوگرم تیوپنتال وریدی انجام شد. سپس 0.5 میلی گرم/ کیلوگرم آتراکوریوم وریدی به عنوان شل کننده عضلانی تزریق گردید. دوز دوم تیوپنتال در گروه اول 1 میلی گرم/ کیلوگرم وریدی و در گروه دوم 2 میلی گرم/ کیلوگرم وریدی بلافاصله قبل از لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل تراشه داده شد. در گروه سوم و چهارم القای بیهوشی مشابه گروه اول و دوم انجام گرفت. سپس لیدوکائین 1.5 میلی گرم/ کیلوگرم وریدی (گروه سوم) و نرمال سالین 5 سی سی (گروه چهارم) حدود دو دقیقه قبل از لارنگوسکوپی و لوله گذاری داده شد. ضربان قلب، فشارخون سیستولی، دیاستولی، متوسط شریانی و اندکس فشار ضربان (فشار ضربدر ضربان) قبل از القای بیهوشی (پایه)، لارنگوسکوپی (پایه) و در زمان های 1 و 3 و 5 و 10 دقیقه پس از لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل تراشه ثبت شد.
نتایج مطالعه در مورد مقایسه لیدوکائین با دوز دوم تیوپنتال وریدی نشان داد که تا زمان های 1 و 3 و 5 دقیقه پس از لوله گذاری داخل تراشه کاهش در ضربان قلب، فشارخون سیستولی، دیاستولی، متوسط شریانی و اندکس فشار ضربان رخ می دهد. تغییر در متغیرهای همودینامیکی پس از لوله گذاری داخل تراشه از حد پایه نشان داد، دوز دوم تیوپنتال 2 میلی گرم/ کیلوگرم وریدی (گروه دوم) به طور معنی داری باعث کاهش فشارخون سیستولی، متوسط شریانی و اندکس فشار ضربان تا سه دقیقه پس از لوله گذاری داخل تراشه می شود. در مقایسه با گروه دارونما تغییرات ضربان قلب به طور معنی داری پس از دوز دوم تیوپنتال 2 میلی گرم/ کیلوگرم وریدی (گروه دوم) تا پنج دقیقه پس از لوله گذاری داخل تراشه کاهش یافت.
از دوز دوم تیوپنتال به طور آلترناتیو می توان به جای لیدوکائین وریدی در کاهش پاسخ قلبی عروقی به لوله گذاری داخل تراشه در بیماران بدون بیماری ایسکمی قلبی استفاده کرد.