مقایسه هموسیستئین پلاسما در بیماران پارکینسونی خفیف و شدید

بیماران مبتلا به پارکینسون سطح هموسیستئین بالایی دارند و افزایش سطح هموسیستئین به عنوان یک عامل خطرساز برای بعضی بیماری های استحاله ای مغز شناخته شده است.هدف این مطالعه مقایسه سطح هموسیستئین پلاسما در بیماران مبتلا به پارکینسون خفیف و پارکینسون شدید بوده است.
این مطالعه مورد- شاهدی در بیماران مبتلا به پارکینسون در سال 1384 در کلینیک حرکتی مرکز پزشکی بیمارستان الزهرا اصفهان انجام شده است. 50 بیمار پارکینسون به صورت تصادفی مورد قرار گرفتند. بیماران به دو گروه شاهد (1) 23 نفر با پارکینسون خفیف (مرحله پایین تر و مساوی 2.5) و 27 نفر پارکینسون شدید (مرحله بالاتر از 2.5) براساس معیار modified Hoehn and Yahr تقسیم شدند و همچنین از نظر مدت ابتلا به بیماری به دو گروه مورد (2) بیشتر از 4 سال، 24 نفر و کمتر از 4 سال گروه شاهد (2) 26 نفر تقسیم شدند. سطح هموسیستئین خون در کلیه بیماران فوق توسط یک نفر و یک روش آزمایشگاهی انجام شد و با یکدیگر مقایسه گردید. مشخصات فردی و نتایج آزمایشگاهی در پرسشنامه جمع آوری و با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی پردازش گردید.
میانگین سطح هموسیستئین در گروه بیماران مبتلا به پارکینسون خفیف 25.07 μmol/lit (SD=16.62) و در گروه پارکینسون شدید 24.69 μmol/lit (SD=13.20) بود. که اختلاف معناداری از نظر آماری بین دو گروه وجود ندارد.
میانگین سطح هموسیستئین درگروه بیماران با مدت بیماری کمتر از 4 سال 26.40 μmol/lit (SD=16.38) و در گروه بیماران با مدت بیماری بیشتر از 4 سال 23.51 μmol/lit (SD=13.78) بود که تفاوت معناداری از نظر آماری بین دو گروه وجود ندارد.
افزایش هموسیستئین پیش بینی کننده پیشرفت بیماری پارکینسون نمی باشد و با افزایش مدت بیماری میزان آن تفاوت چندانی نمی کند.