بررسی تغییرات الکترودیاگنوستیک در بیماران با کم کاری تحت بالینی تیروئید

نوروپانی محیطی و اختلالات اکترودیاگنوستیک در کم کاری تیرویید به خوبی نشان داده شده است. اما در مورد اثر کم کاری تحت بالینی تیرویید بر روی عملکرد اعصاب محیطی توافق وجود ندارد. این مطالعه برای بررسی اثر کم کاری تحت بالینی تیرویید بر روی عملکرد اعصاب محیطی و بررسی تغییرات الکترودیاگنوستیک آن انجام گرفت.
28 (56 اندام) بیمار کم کاری تحت بالینی تیرویید شامل 25 زن و 3 مرد با سن متوسط 46.07±6.87 و 30 (60 اندام) فرد نرمال شامل 27 زن و 3 مرد با سن متوسط 45±8.68، که قبلا سابقه بیماری تیروئیدی نداشتند و از لحاظ سن و جنس همسان سازی شده بودند انتخاب گردیدند. هیچ کدام از بیماران و گروه کنترل سابقه دیابت، بیماری های عصبی عضلانی، حاملگی، داروها و بیماری هایی که بر روی اعصاب محیطی اثرگذار باشند، نداشتند. برای تمام بیماران و گروه کنترل مطالعات الکترودیاگنوستیک به صورت سرعت هدایت عصب موتور، زمان تاخیری موج عصب حرکتی، ارتفاع موج عصب حرکت، از اعصاب مدین، اولنار، تی بیال و پرونتال عمقی به صورت دو طرفه و minimal-F response از اعصاب تی بیال، مدین و اولنار به طور دو طرفه و پارامترهای اعصاب حسی شامل سرعت هدایت عصب حسی، ارتفاع موج عصب حسی و زمان تاخیری موج عصب حسی از اعصاب مدین، اولنار و سورال به صورت دو طرفه به روش های استاندارد انجام گرفت.
مقادیر متوسط سرعت هدایت عصب حسی، ارتفاع موج عصب حسی و زمان تاخیری موج عصب حسی بدست آمده از اعصاب حسی مدین، اولنار، سورال و مقادیر متوسط سرعت هدایت عصب موتور، زمان تاخیری عصب حرکتی، ارتفاع موج عصب حرکتی از اعصاب حرکتی مدین، اولنار،تی بیال، پرونتال عمقی و مقادیر متوسط minimal-F response از اعصاب تی بیال، مدین و اولنار در گروه کنترل با گروه بیماران به روش تی مستقل مقایسه گردید و با P<0.05 هیچ اختلالی بین دو گروه مشاهده نگردید.
این مطالعه نشان داد که در زمان تشخیص کم کاری تحت بالینی تیرویید اختلالی در عملکرد محیطی دیده نمی شود.