ارتباط بین کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی در بیماران همودیالیزی

امروزه، پیوند کلیه درمان اصلی نارسایی مزمن کلیه بوده، و لازم است تا بیماران تا زمان پیوند تحت دیالیز قرار گیرند. علیرغم تاثیر درمانی همودیالیز، این بیماران با عوامل تنش زای متعدد جسمی و روانی مواجه هستند که منجر به کاهش کیفیت زندگی آنان می گردد. مطالعات کمی در مورد حمایت اجتماعی بیماران همودیالیزی در دنیا و کیفیت زندگی آنان در کشورهای آسیایی بویژه ایران انجام شده، لذا در این مطالعه قصد بر آن است تا ضمن تعیین کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی بیمارن همودیالیزی رابطه آنها با یکدیگر سنجیده شود.
بدین منظور تمام بیماران همودیالیزی واجد شرایط (164 نفر) بستری در بخش همودیالیز بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تبریز انتخاب و داده ها با پرسشنامه تلفیقی و تعدیل شده مشتمل بر سه بخش دموگرافیک، کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی و با روش مصاحبه جمع آوری گردید.
نتایج نشان داد که کیفیت زندگی در 56.1% و حمایت اجتماعی در 50.6% بیماران مطلوب، و بین این دو متغیر رابطه مستقیم و معنی داری وجود دارد (p<0.001, r=0.40). در زیر شاخه های کیفیت زندگی بعد اجتماعی در 88% بیماران مطلوب، در حالیکه ابعاد روانی (53%) و جسمی (57.3%) در بیشتر بیماران نامطلوب بود. در زیر شاخه های حمایت اجتماعی بیشترین حمایت مطلوب مربوط به بعد حمایت عاطفی بود (57.3%)، بطوریکه 14% از واریانس کل کیفیت زندگی را به خود اختصاص می داد. تاثیر حمایت ابزاری و حمایت اطلاعاتی بر کیفیت زندگی از نظر آماری معنی دار نبود.
نزدیک به نیمی از بیماران فوق از کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی مطلوبی برخوردار نبوده و با توجه به رابطه مثبت بین این دو به خصوص اثرگذاری بارز حمایت در بعد عاطفی بر کیفیت زندگی توصیه می شود برنامه ریزان مراقبتی و مسوولین ترتیبی اتخاد نمایند تا علاوه بر تقویت حمایت ابزاری و اطلاعاتی حمایت عاطفی در این گروه تقویت و بدین طریق موجب بهبود کیفیت زندگی بیماران گردد.