بررسی نتایج تمپاتوتومی در بیماران مشکوک به اتواسکروزیس با توجه به علائم بالینی و اودیومتری

زمینه و ا بیماری اتواسکلروزیس از علل عمده کاهش شنوایی هدایتی در سنین مختلف می باشد. که امکان درمان آن با عمل جراحی بسیار است. با توجه به اینکه سن شیوع آن در دهه دوم و سوم می باشد لذا با درمان بموقع برای مدت طولانی از شنوایی خوبی بهره مند خواهد شد. هدف از این مطالعه شناسایی درست و زود هنگام این بیماران و دادن شنوایی نسبتا نرمال می باشد.
مطالعه از نوع آینده نگر در 33 بیمار بوده که (18 نفر مونث و 15 نفر مذکر) مشکوک به اتواسکلروزیس در مرکز آموزشی و درمانی امام خمینی تبریز در فاصله فروردین 1378-1382 بستری و تحت عمل تمپانوتومی قرار گرفتند که در 30 نفر آنها (16 نفر مونث و 14 نفر مذکر) اتواسکلروزیس در موقع عمل تایید، و استاپدکتومی انجام شد. تمام بیماران تا سه هفته بعد از عمل از نظر فلج فاسیال، عدم پاسخ به درمان، و یا بدتر شدن وضعیت شنوایی، سرگیجه، احتمال پرفوراسیون برده و سایر عوارض معاینه و همچنین تست های ادیولوژیک مورد بررسی قرار گرفتند و اطلاعات مربوطه ثبت و بعد با سایر منابع مقایسه گردید.
شیوع این بیماری در جنس مونث بیش از جنس مذکر بوده و بیماران اکثرا در دهه سوم وچهارم برای درمان مراجعه کرده ولی سابقه کاهش شنوایی را از دهه دوم و سوم داشتند. در این مطالعه شیوع خانوادگی نسبت به آمارهای جهانی کمتر بوده ولی کاهش شنوایی از نوع هدایتی نسبت به آمار جهانی شیوع بیشتری را نشان می داد. بهبود شنوایی قابل توجهی در درصد بالایی از بیماران مشاهده شد.
توجه به زمان مناسب عمل جراحی استاپدکتومی خیلی مهم می باشد، چرا که هر چه بیماران با کاهش شنوایی کمتری عمل شوند نتایج بهتری خواهند داشت. لذا تمپانوتومی تشخیصی در بیمارانی که کاهش شنوایی هدایتی دارند و مشکوک به اتواسکلروزیس هستند باعث تشخیص زودرس آن می شود.