گازهای بیهوشی و سقط خود به خودی

نظرات مختلفی راجع به ارتباط بین میزان سقط خودبه خودی و مواجهه شغلی زنان با گازهای بیهوشی وجود دارد. این مطالعه و سایر مطالعات مشابه درباره مواجهات شغلی زنان، ضروری به نظر می رسد چرا که بیش از 50% آنان در طول اشتغال درگیر مسایل باروری می شوند. لذا هدف از این مطالعه تعیین ارتباط بین میزان سقط خودبه خودی و مواجهه شغلی با گازهای بیهوشی می باشد.
این مطالعه بر روی دو گروه از زنان متاهل به شکل «هم گروهی تاریخی» صورت گرفت. گروه مواجهه یافته، شامل زنان شاغل در اتاق عمل و گروه مواجهه نیافته، زنان شاغل در بخش اورژانس، CCU, ICU بودند. بعد از انجام مطالعه راهنما، اطلاعات با پرسش نامه و مصاحبه جمع آوری گردید و سپس معیار های ورود و خروج اعمال شد. معیار های اصلی خروج در این مطالعه برای هر دو گروه، سابقه سقط خودبه خودی در سن کمتر از 20 سال و بالای 35 سال و سابقه سقط خودبه خودی قبلی، در نظر گرفته شد. زنان باردار نیز تا انتهای هفته 20 بارداری از جهت ایجاد سقط خودبه خودی پی گیری شدند.
داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS، جداول فراوانی، جداول توافقی، مجذور کای و t-test با P-value کمتر از 0.05، آنالیز شدند.
میزان سقط خودبه خودی در گروه مواجهه یافته 15.7% و در گروه مواجهه نیافته 13.4% به دست آمد. با استفاده از مجذورکای (0.529=P) تفاوت معنی داری بین دو گروه یافت نشد. همچنین نسبت شانس برابر با 1.196 با حدود اطمینان 95% (2.090-0.685) به دست آمد.
براساس یافته های این مطالعه ارتباط معنی داری بین میزان سقط خودبه خودی و مواجهه شغلی با گازهای بیهوشی به دست نیامد. خطرات مواجهه شغلی همیشه وجود دارند و دوری از آنها منطقی به نظر می رسد. استفاده از دستگاه های تنظیف کننده هوای بازدمی بیمار بیهوش می تواند در کم کردن غلظت گازهای بیهوشی در اتاق عمل کمک نماید.