بررسی فرسودگی شغلی پرستاران شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهر زنجان 1381

همگام با تغییرات چشمگیر سیستم های بهداشتی و درمانی، پدیده فرسودگی شغلی پرستاران مورد توجه گسترده جوامع پرستاری سراسر جهان واقع شده است. فرسودگی شغلی از عوامل عمده افت کیفیت مراقبت های پرستاری است. خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و عدم موفقیت فردی ابعاد سه گانه فرسودگی شغلی را تشکیل می دهند. گزارش های موجود حاکی از شیوع بالای فرسودگی شغلی در پرستاران است.
تعیین فرسودگی شغلی پرستاران در ابعاد مختلف و تعیین چگونگی ارتباط آن با متغیرهای فردی. نوع پژوهش: این مطالعه توصیفی مقطعی است که ابتدا فرسودگی شغلی پرستاران از نظر فراوانی و شدت در هر بعد تعیین و سپس ارتباط آن با ویژگی های فردی آنان تعیین گردید. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه ای شامل سه بخش اطلاعات دموگرافیک (11 سوال)، ابزارهای استاندارد فرسودگی شغلی Maslach (MBI) با 22 گویه و صفت اضطراب Spilberger (20 گویه) استفاده شده است. درجه بندی ابزارهای یاد شده براساس معیار لیکرت است، که در بخش MBI به شکل کم، متوسط و شدید، و در بخش صفت اضطراب به شکل کم، خفیف و متوسط به بالا بیان شده است. روائی و پایائی ابزارهای سنجش طی پژوهش های قبلی مورد تایید قرار گرفته است. در این پژوهش با مراجعه حضوری به محل کار پرستاران، پرسشنامه طی یک مرحله توز یع و در مراجعه بعد ی جمع آوری شد.
نمونه: شامل 151 پرستار با مدرک کارشناسی شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر زنجان در سال 81 می باشد. میزان مشارکت پرستاران در این تحقیق 1/60% بود.
اکثریت پرستاران دچار فرسودگی شغلی کم در بعد ا حساس خستگی عاطفی (54% فراوانی و 66% شدت)، فرسودگی شغلی متوسط در بعد مسخ شخصیت (44% فراوانی و 4 3 % شدت) و فرسودگی شغلی شدید در بعد عدم موفقیت فردی در حد شدید (45% فراوانی و 46% شدت) بودند. صفت اضطراب به عنوان بهترین پ یش گوئی کننده کلیه ابعاد فرسودگی شغلی شناخته شد (0001/0 P<). در این بررسی بین متغیرهای فردی شامل جنس، وضعیت استخدامی، محل کار در بیمارستان، کفایت سطح درآمد و سمت با ابعاد فرسود گی شغلی ارتباط آماری معنی دار مشاهده شد.
وجود سطوح مختلف فرسود گی شغلی با توجه به کیفیت فعلی خ دمات پرستاری، لزوم اتخاذ سیاست های جدید جهت تعدیل و پیشگیری از این پدیده را محر ز می سازد.