ارزیابی بهبود عصبی و عوارض درمان جراحی شکستگی های فقرات سینه ای-کمری با پیچ پدیکولر-میله

طی دو دهه اخیر پیش آگهی بیماران با ترومای فقرات سینه ای-کمری بدلیل پیشرفت تکنیکهای جراحی بهبود چشمگیری داشته است. هدف اقدام جراحی در این بیماران برقراری هرچه زودتر ثبات فقرات با ابزار گذاری مناسب و در عین حال ایجاد فرصت لازم برای حصول حداکثر بهبود عصبی است. یکی از اقدامات جراحی نو برای تثبیت شکستگی های فقرات استفاده از پیچ پدیکولر-میله است. هدف از مطالعه اخیر ارائه نتایج جراحی تعبیه پیچ پدیکولر-میله در شکستگی فقرات سینه ای-کمری است.
در یک مطالعه توصیفی - مقطعی، طی مدت 22 ماه تعداد 52 بیمار با شکستگی فقرات سینه ای-کمری بررسی شدند. تمامی این بیماران با استفاده از روش پیچ پدیکولر – میله تحت عمل جراحی قرار گرفته و بمدت 6 تا 18 ماه پیگیری شدند. میزان بهبود نقایص عصبی، میزان تصحیح هم ترازی آناتومیک، برقراری فیوژن پس از عمل و عوارض مربوط به عمل جراحی بررسی گردید.
52 بیمار (40 مذکر، 12 مونث) با سن متوسط 2/39 سال وارد مطالعه شدند. 6/59% بیماران از بدو پذیرش دچار اختلالات عصبی بودند. پس از عمل جراحی، بهبودی عصبی، هم ترازی آناتومیک و فیوژن به ترتیب در 6/51%، 77/80% و 3/92% بیماران مشاهده شد. طی دوره پیگیری، کیفوزیس در 4/15% بیماران ایجاد شد. عوارض ناشی از عمل جراحی شامل عفونت محل زخم (8/5%)، حوادث ترومبوآمبولی (9/1%) و پنومونی (9/1%) بود. بطور کلی عوارض مربوط به عمل جراحی در 6/9% موارد مشاهده گردید. از نظر تکنیکی، شکستگی پیچ در 9/1% موارد مشاهده گردید.
انجام عمل جراحی پیچ پدیکولر – میله در بیماران دچار شکستگی فقرات سینه ای-کمری در مراکز ما قدمت چندانی ندارد و بنابراین نتایج حاصل از این نوع عمل در حد مطلوب و قابل قبولی قرار داشته و بعنوان روش جراحی انتخابی در این دسته از بیماران توصیه می گردد. انجام مطالعات کنترل شده بعدی جهت یافتن علل منجر به کیفوزیس و رفع آنها پیشنهاد می شود.