رابطه سرسختی روانشناختی و خودتاب آوری با سلامت روان در جوانان و بزرگسالان بازمانده زلزله شهرستان بم

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه سرسختی روانشناختی و خودتاب آوری با سلامت روان جوانان و بزرگسالان بازمانده مناطق زلزله زده شهرستان بم، هم چنین تعیین وزن هر یک از این متغیرهای پیش بینی کننده، انجام شده است.
این پژوهش توصیفی- پس رویدادی است. 314 جوان و بزرگسال (138 مرد و 176 زن) بازمانده زلزله شهرستان بم، که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها پرسش نامه سرسختی اهواز ((AHI، پرسش نامه تاب آوری کونور- دیویدسون (CD-RIS)، پرسش نامه سلامت عمومی (GHQ-28)، و نیز پرسش نامه ویژگی های جمعیت شناختی به کار برده شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل رگرسیون چندگانه گام به گام بهره گرفته شد.
بین سرسختی و خودتاب آوری با سلامت روان رابطه مثبت معنی دار دیده شد (01/0p<). افزون بر آن، نتایج نشان دادند که تاب آوری و سرسختی توان پیش بینی معنی دار سلامت روان را دارند (001/0p<). در این پژوهش، تاب آوری بهترین پیش بینی کننده سلامت روان بود.
یافته های این پژوهش گویای اصالت و اهمیت سرسختی و تاب آوری در حفظ و ارتقاء سلامت روان افراد زلزله زده بود. دو متغیر یادشده، می توانند میزان بالایی از تغییرپذیری سلامت روان را در شرایط ناگوار تبیین نمایند و توجه به آنها در بهداشت روانی فاجعه، ضروری است.