نقش و کارکرد نهاد خانواده در تامین امنیت اجتماعی

یکی از موضاع هایی که از آغاز تشکیل جوامع همواه توجه بشر را به خود معطوف ساخته برقراری امنیت و ابزار مناسب برای آن است. امنیت اجتماعی هم یکی از مفاهیمی است که علی رغم تصریح در خاستگاه اجتماعی و ابتنای آن به بستر اجتماع، مورد تفسیر و تعابیر مختلف قرار گرفته است. مراد ما از امنیت اجتماعی در این مقاله مفهوم «societal Security » است که در فارسی به درستی از آن به «امنیت اجتماعی» تعبیر شده است. پدیده های اجتماعی به لحاظ ماهیت سیال خود همواره در معرض تاثیر و تاثر متغیرهای گوناگون در عرصه اجتماع هستند و بدون شک در رفتار افراد و گروه ها و ساخت و جهت دهی به یکدیگر، نقش غیر قابل انکار دارند. مفاهیم امنیت و اجتماع نیز در این فضا قابل ارزیابی هستند. در میان نهاد های اجتماعی در ایران، نهاد خانواده عموما از کانون گرمی بهره می برد و دارای کارکردهای متنوعی در شیون مختلف اجتماعی از جمله امنیت است. در این مقاله سعی شده است پس از طرح تلقی های مختلف از امنیت اجتماعی و اریه تعریف مشخص از آن، در چارچوب نظریه کارکردگرایی به تحلیل و تبیین ابعاد کارکردی نهادها به ویژه نهاد خانواده در ساخت هویت و امنیت اجتماعی پرداخته شود. بررسی ها حاکی از آن است که جایگاه نهاد خانواده در درون ساخت نظام اجتماعی به ویژه حوزه امنیت اجتماعی، بسیار رفیع و دارای آثار غیرقابل انکار می باشد. لذا شایسته است به منظور صیانت از آن در سیر تحولات پرشتاب کنونی ناشی از جهانی شدن به ویژه طرح جهانی سازی، در برنامه ریزی های راهبردی مورد توجه جدی قرار گیرد