بررسی چیستی مرگ از دیدگاه افلاطون و ملاصدرا

انسانی را بررسی کند تا به وجوه تشابه و تمایز آن ها راه یابد. مرگ در اندیشه افلاطون اشتیاق و تمنای موت در افلاطون و ملاصدرا وجود دارد. این نوشتار می کوشد با تحلیل محتوای علم النفس معطوف به مرگ افلاطون و ملاصدرا، ویژگی های مرگ با اسطوره پیوند خورده است. همچنین او به وجود پیشین نفس معتقد است که در وجود پیش از بدن مشاهده حقایق کرده است. در صدرالمتالهین نیز مفهومی به نام مرگ طبیعی برخاسته از حرکت جوهری و حدوث جسمانی نفس وجود دارد. در پایان بیان می شود افزون بر پیش فهم های زمانه ای، تفاوت مبانی نفس شناسی نیز سبب شده است که به رغم شباهت ها، افلاطون و ملاصدرا فهم متفاوتی از مرگ داشته باشند. افلاطون مرگ را بازگشتی به عالم حقایق می داند؛ چون مرگ جدایی از عالم شدن هاست و فیلسوف مشتاق آن است؛ حال آنکه در اندیشه ملاصدرا مرگ، مرحله ای از تکامل است که پیش تر با حرکت جوهری آغاز شده است و عالم ماده زمینه ساز معرفت حقیقی است.