زخم ایدیوپاتیک گودی زبان گاو در ایران

عوامل بیماری زایی که به طور خاص زبان را هدف قرار دهند نسبتا نادر هستند. به نظر می رسد که نوع غذا و علوفه نقش مهمی در مستعد نمودن حیوانات به زخم های زبانی دارد. در طول یک دوره زمانی 4 ساله جنبه های مختلف زخم گودی زبان در گاو در یک گاوداری شیری نیمه صنعتی در تهران مورد مطالعه قرار گرفت. حیوانات مبتلا مراحل متفاوتی از تشکیل زخم در گودی زبان را نشان می دادند. بررسی هیستوپاتولوژیک، پاراکراتوتیک هیپرکراتوز، اسفنجی شدن و دژنرسانس هیدروپیک بافت پوششی را آشکار نمود. همچنین نکروز انعقادی همراه با نفوذ فراوان نوتروفیل ها در رشته های عضلانی زبان وجود داشت. بعضی از موارد واکنش گرانولوماتوز همراه با پرولیفراسیون بافت همبند را نشان می دادند. متعاقب برخورد نزدیک با حیوانات مبتلا، زخم های زبانی پیشرونده به طور تجربی در سه گوساله ایجاد گردید. بر اساس این یافته ها بیماری به عنوان زخم ایدیوپاتیک واگیر در گودی زبان گاو تشخیص داده شد.