شاخص گلیسمی و بار گلیسمی رژیمی بیماران دیابتی نوعII و ارتباط آن با عوامل خطر بیماری های قلبی- عروقی

کاهش شاخص گلیسمی (Glycemic Index، GI) و بار گلیسمی (Glycemic Load، GL) رژیم غذایی به عنوان یکی از اهداف درمانی به منظور کنترل گلیسمی و هیپرانسولینمی بعد از غذا، خطر ابتلا به بیماری های قلبی- عروقی در بیماران دیابتی نوعII را کاهش می دهد. بر همین اساس مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط احتمالی بین شاخص گلیسمی و بار گلیسمی و عوامل خطر بیماری های قلبی- عروقی در بیماران دیابتی نوع II در شهر تبریز طراحی گردید.
در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 65 بیمار (20 مرد و 45 زن) مبتلا به دیابت نوع II که به کلینیک غدد و متابولیسم بیمارستان سینا تبریز مراجعه می نمودند شرکت نمودند. قد و وزن اندازه گیری و نمایه توده بدن برآورد شد. نمونه خون وریدی در حالت ناشتا برای اندازه گیری غلظت گلوکز، الگوی لیپیدی و انسولین گرفته و فشارخون سیستولیک و دیاستولیک اندازه گیری شد. وضعیت دریافت غذایی افراد با روش سه روزه 24 ساعت یادآمد غذایی تعیین و شاخص گلیسمی و بار گلیسمی رژیمی محاسبه گردید.
میانگین شاخص گلیسمی 5/3±0/59 % و بار گلیسمی در این مطالعه g 6/79±5/112 بدست آمد. در مطالعه حاضر شاخص گلیسمی با غلظت گلوکز سرم (05/0>P، 28/0=r) و فشارخون سیستولیک (05/0>P، 26/0=r) همبستگی مثبت معنی دار نشان داد. بعد از تفکیک براساس جنس، شاخص گلیسمی با فشارخون سیستولیک(05/0>P، 29/0=r) و بار گلیسمی با غلظت تری گلیسیرید (05/0>P، 39/0=r) در زنان ارتباط معنی داری داشت.
در این مطالعه، شاخص گلیسمی با غلظت گلوکز سرم و فشارخون سیستولیک همبستگی مثبت داشت. شاخص گلیسمی رژیمی با فشارخون سیستولیک و بار گلیسمی با غلظت تری گلیسیرید در زنان ارتباط معنی داری داشتند. لذا کاهش شاخص گلیسمی و بار گلیسمی رژیمی به منظور کاهش عوامل خطر بیماری های قلبی- عروقی در این بیماران توصیه می شود