باورهای فرهنگی و رفتارهای بیماران مبتلا به اختلالات عروق کرونر: ضرورتی در آموزش به بیمار

بیماری های قلبی وعروقی یکی از مهمترین دلایل مرگ ومیر بیماران در ایران شناخته شده است. برنامه آموزش به بیمار یکی از محوری ترین برنامه هایی است که می تواند در پیشگیری و درمان این گروه از بیماری ها تاثیر بسزایی داشته باشد. هر برنامه آموزش به بیمار در ارتباط مستقیم با فرهنگ افرادی است که با بیمار ارتباط دارند. از آنجا که عوامل فرهنگی تاثیر گذار بر امر آموزش بیماران مبتلا به اختلالات عروق کرونر در کشور ایران تا کنون مورد بررسی قرار نگرفته است، لذا شناخت این عوامل نقش مهمی را در پیشبرد و ارائه هر چه موثرتر برنامه های آموزش به بیمار ایفاء خواهد کرد. این مطالعه شناسایی تاثیر باورهای فرهنگی و رفتارهای بیماران مبتلا به اختلالات عروق کرونر در آموزش به بیمار است.
در این مطالعه از رویکرد کیفی استفاده شده است. 35 شرکت کننده بر اساس نمونه گیری مبتنی بر هدف در این پژوهش شرکت داشتند. شرکت کنندگان شامل 18 پرستار به عنوان افراد آگاه اصلی، 4 پزشک متخصص، 9 بیمار و 4 عضو از اعضای خانواده بیماران به عنوان آگاهان فرعی در دو بیمارستان آموزشی شهرتهران در سال 1385-1384 مورد مصاحبه قرار گرفتند. مصاحبه ها با توجه به دیدگاه های شرکت کنندگان پیرامون پدیده مورد بررسی، تا زمان اشباع داده ها ادامه یافت و داده ها با روش تحلیلمحتوا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
شرکت کنندگان طیف گسترده ای از عوامل فرهنگی تاثیر گذار بر امر آموزش بیماران مبتلا به اختلالات عروق کرونر را بیان نموداند. از تجزیه و تحلیل داده ها پنج مضمون اصلی استخراج شد که شامل: 1- باورهای فرهنگی و عادات بیماران مربوط به شیوه زندگی، 2- باورهای بیماران و اعضای تیم درمانی در مورد بیماری و درمان؛ 3- مخفی کردن تشخیص بیماری، 4- باورهای بیماران، خانواده آنان، پرستاران و پزشکان در مورد فرد آموزش دهنده و 5- ناتوانی آموزش دهنده در برقراری ارتباط با قومیتهای مختلف می باشد.
یافته ها نشان می دهد که باورهای فرهنگی به صور مختلف می توانند زمینه ساز و یا تشدید کننده بیماری باشند. شناخت و تبیین این باورها برای ارائه آموزش موثر به بیمار لازم و ضروری است.