عفونت ناشی از انگل های جنس داکتیلوژیروس در کپور ماهیان وارداتی به ایران و انتشار جغرافیایی آن ها

در این مقاله هجده گونه انگل از جنس داکتیلوژیروس متعلق به خانواده داکتیلوژیریده از آبشش 5 گونه ماهی مولد وارداتی به آب های شیرین کشور گزارش می شود. ماهیان معرفی شده شامل کپور معمولی، کپور نقره ای، کپور علفخوار، کپور سر گنده و کپور سیاه بوده و از کشورهای روسیه، رومانی، مجارستان و چین در طول 40 سال اخیر به کشور وارد شده اند. Carassius auratus گونه دیگری است که مشخص نیست دقیقا از چه طریقی به کشور وارد شده است. انگل های یافت شده عبارت بوده اند از: Dactylogyrus achmerovi، D. anchoratus، D. aristichthys، D. baueri، D. dulikeity، D. ctenopharyngodonis، D. extensus، D. hypophthalmichthys، D. intermedius، D. intermedioides، D. lamellatus، D. magnihamotus، D. nobilis، D. sahuensis، D. suchengtaii، D. taihuensis، D. vastator و D. wegeneri. در میان این انگل ها، D. vastator و D. anchoratus در آبشش ماهی کپور و D. lamellatus در آبشش ماهی علفخوار جزو گونه های بسیار خطرناک محسوب شده و مسوول تلفات بچه ماهیان در مزارع تکثیر و تولید بچه ماهیان گرمابی محسوب می شوند. شواهد موجود نشان می دهد ورود کنترل نشده ماهیان زنده به داخل آب های ایران سبب انتقال انگل های خطرناک منوژن و سایر انگل ها به ماهیان بومی می گردد. علی رغم اختصاصی بودن میزبان در منوژنه آ، انتقال D. anchoratus از کپور معمولی به ماهی بنی که به عنوان یک ماهی بومی بسیار مهم از نظر اقتصادی مطرح است، مثال بارزی از امکان انتقال انگل های اگزوتیک به ماهیان بومی می باشد. بنابراین خطرات انتقال ماهیان جدید و انگل های آن ها به منظور پیشگیری از ضایعات ناشی از انتقال انگل های اگزوتیک به ماهیان بومی باید مد نظر قرار گیرد.