مقایسه رمی فنتانیل - پروپوفول با رمی فنتانیل - تیوپنتال سدیم برای لوله گذاری تراشه در غیاب شل کننده های عضلانی

در بعضی از موقعیت های پزشکی استفاده از شل کننده های عضلانی برای لوله گذاری تراشه به دنبال تزریق هوشبرهای وریدی ممکن است، غیرضروری و یا مضر باشد. این مطالعه به منظور مقایسه شرایط لارنگوسکوپی و لوله گذاری تراشه به دنبال القای بیهوشی عمومی با پروپوفول یا تیوپنتال سدیم در ترکیب با رمی فنتانیل در غیاب شل کننده های عضلانی انجام شد.
در یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور، 42 بیمار در کلاس 1و2 درجه بندی متخصصین بیهوشی امریکا برای القای بیهوشی در یکی از دو گروه پروپوفول mg/kg2 یا تیوپنتال سدیم mg/kg 5 قرار گرفتند. در هر دو گروه از بیماران mg/kg5/1 لیدوکائین و μg/kg5/2رمی فنتانیل 30 ثانیه قبل از هوشبرها تزریق شد. 90 ثانیه بعد از القای بیهوشی لارنگوسکوپی و لوله گذاری تراشه انجام شد. وضعیت لوله گذاری براساس سهولت تهویه با ماسک، شلی فک، لارنگوسکوپی، وضعیت طناب های صوتی و پاسخ بیمار به لوله گذاری تراشه و بادکردن کاف لوله تراشه به صورت عالی، خوب، مناسب و بد ارزیابی شد. میانگین فشارخون متوسط شریانی و تعداد ضربان قلب قبل از القا، بعد از القای بیهوشی و بلافاصله، 2 دقیقه و 5 دقیقه بعد از لوله گذاری تراشه ثبت شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری فیشر، کای اسکوئر و تی استودنت مقایسه شد.
وضعیت لارنگوسکوپی و لوله گذاری عالی یا خوب در 40درصد بیماران گروه دریافت کننده تیوپنتال سدیم و80درصد بیماران گروه پروپوفول مشاهده شد (P<0.05). افت فشار خون متوسط شریانی و تعداد ضربان قلب در گروه پروپوفول به طور معنی داری شدیدتر از گروه دریافت تیوپنتال سدیم بود (P<0.05).
این مطالعه نشان داد که ترکیب پروپوفول با رمی فنتانیل برای لوله گذاری تراشه در غیاب شل کننده های عضلانی نسبت به ترکیب تیوپنتال سدیم با رمی فنتانیل برتر است، اما موجب افت شدیدتر فشارخون متوسط شریانی و تعداد ضربان قلب می شود.