علل قطع درمان، در بیماران مبتلا به سل ریوی استان خراسان

شناسایی عوامل موثر بر قطع یا تا خیر درمان در بیماری هایی نظیر سل، اهمیت بسیار زیادی داشته، آشنایی با آنهامی تواند سبب بهبود استراتژی های درمانی و تدوین روش های آموزشی مناسب برای بالا بردن سطح آگاهی افراد مبتلا به این بیماری ها گردد.
در این مطالع ه گذشته نگر توصیفی، کلیه پرونده های پزشکی مربوط به بیماران مبتلا به سل ریوی که طی سالهای 1382 لغایت 1384 به مرکز بهداشت شماره 2 شهرستان مشهد مراجعه کرده و تحت درمان ضد س ل قرار گرفته بودند، بررسی گردید و متغیرهای سن، جنس، ملیت، پیامد درمان، و علل قطع یا تا خیر درمان استخراج شده و با روش های آمار توصیفی ارزیابی گردید.
تعداد کل بیماران مورد مطالعه 659 مورد بود، که از این تعداد 534 مورد (81 %) مبتلا به سل ریوی اسمیر مثبت و 12 مورد (19 %)، به سل ریوی اسمیر منفی مبتلا بودند. درمان ضد سل در 43 بیمار (8%) از 534 بیمار مبتلا به سل ریوی اسمیر مثبت، با قطع یا تا خیر مواجه شده بود که علل قطع درمان عبارت بودند از: مرگ بیمار در نتیجه سل 0%)، مشکلات شنوایی و سرگیجه / 3%)، هپاتیت دارویی (11 بیمار، 2%)، احساس بهبودی (2 بیمار، 37 / 20 بیمار، 7)0%)، و تشدید نارسایی کلیه / 0%)، پورپورا (1 بیمار، 19 / 0%)، سل مقاوم به چند دارو، (2 بیمار، 37 / 2 بیمار، 37)438 بیمار (82 %)، بهبود کامل داشتند.. (%0/ 2 بیمار، 37)نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهدکه هپاتیت ناشی از داروهای ضد سل شایعترین علت قطع و یا تا خیر درمان به عنوان روش ارجح درمان، حمایت می کنند. تلاش، DOTS می باشد. همچنین مطالعه حاضر از تاثیر و کار آیی به منظور افزایش آگاهی بیماران در مورد ماه یت بیماری سل و چگونگی درمان آن در ابتدای شروع درمان، و نیز در فواصل منظم طی درمان، می تواند به عنوان یک استراتژی مهم در کنترل بیماری و به حداقل رساندن موارد قطع درمان، به کار رود.