سرواپیدمیولوژی هپاتیت E در استان اصفهان: مطالعه مبتنی بر جامعه

علی رغم گزارشات مبنی بر شیوع بالای هپاتیت E در آسیا، آفریقا، خاورمیانه و آمریکای مرکزی، اطلاعات جمعیتی اندکی از اپیدمیولوژی این بیماری در ایران موجود است. لذا این مطالعه با هدف تعیین سرواپیدمیولوژی آنتی بادی بر علیه هپاتیت E در استان اصفهان در سال 1385 طراحی و اجرا گردید.
روش اجرا: در یک مطالعه مقطعی، 816 نمونه بالای 6 سال از مناطق شهری و روستایی اصفهان در سال 1385 به روش خوشه ایتصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. اطلاعات دموگرافیک به همراه نمونه خون افراد اخذ شده و از نظر وجود ایمونوگلوبولین G بر ضد هپاتیت E به روش الیزا مورد بررسی قرار گرفتند. تست آماری کای - اسکوئر در نرم افزار SPSS برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد.نتایج نمونه های مورد بررسی شامل 428 زن (52.5%) و 388 مرد (47.5%) بودند. شیوع سرمی آنتی بادی بر علیه هپاتیت E (آنتی - (HEV در نمونه های مورد بررسی 3.8 درصد بود. اختلافی ما بین زن و مرد، محل سکونت (شهر یا روستا)، تعداد افراد خانواده و گروه های سنی از نظر شیوع آنتی - HEV وجود نداشت. در بین مناطق مختلف استان اصفهان، بیشترین شیوع مربوط به خمینی هشر (13.3%) و مبارکه (10%) بود که اختلاف آماری در شیوع در مناطق مختلف وجود داشت (P<0.001).
شیوع سرمی آنتی - HEV در استان اصفهان نسبت به گزارشات منتشر شده در دیگر مناطق ایران و کشورهای منطقه پایین تر است. انجام مطالعات مشابه جمعیت نگر در دیگر مناطق ایران برای ترسیم پراکندگی جغرافیایی این ویروس جهت تصمیم گیری های پیشگیرانه لازم می باشد.