بررسی پاسخ آنتی بادی علیه آنتی ژن های مایع هیداتید، پروتواسکولکس و پیکره انگل اکینوکوکوس گرانولوزوس در بره ها

در مطالعه حاضر، ایموژنیسیته سه آنتی ژن (مایع هیداتید، پروتواسکولکس و انگل بالغ اکینوکوکوس گرانولوزوس) در بره ها به وسیله روش الایزا مورد بررسی قرار گرفت. شانزده بره 4 تا 6 ماهه به چهار گروه 4 تایی (سه گروه آزمایش و یک گروه کنترل) تقسیم شدند. 12 بره در سه گروه چهار تایی به وسیله سه آنتی ژن مایع هیداتید، پروتواسکولکس و انگل بالغ اکینوکوکوس گرانولوزوس مورد تزریق قرار گرفتند. به هر بره 2 میلی لیتر (2 میلی گرم از آنتی ژن های فوق که در یک میلی لیتر فسفات بافر حل شده و با یک میلی لیتر ادجوانت کامل فروند مخلوط شده بود) از طریق زیر جلدی تزریق گردید. بره های گروه کنترل نیز با دوز مساوی (فقط یک میلی لیتر فسفات بافر و یک میلی لیتر ادجوانت فوق) مورد تزریق قرار گرفتند. تزریق مجدد در 28 روزگی با مقدار فوق و با استفاده از ادجوانت ناقص فروند انجام شد. سه هفته پس از دومین تزریق، هر بره با تعداد 2000 عدد پروتواسکولکس از طریق داخل صفاقی و 10 عدد انگل بالغ از طریق شکمبه مورد چالش قرار گرفتند. خونگیری از بره ها قبل و پس از تزریقات انجام شد و میزان آنتی بادی به وسیله آزمایش الایزا مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تولید آنتی بادی بین گروه های آزمایشی و کنترل اختلاف معنی دار داشت (P<0.05). بیشترین میزان تولید آنتی بادی در گروه آزمایشی بود که با آنتی ژن های انگل بالغ اکینوکوکوس گرانولوزوس مورد تزریق قرار گرفته بودند. تولید آنتی بادی بین گروه هایی که با آنتی ژن های مایع هیداتید و پروتواسکولکس مورد تزریق قرار گرفته بودند، اختلاف معنی دار نداشت (P>0.05)، در حالیکه میزان تولید آنتی بادی در گروه های آزمایشی که با آنتی ژن های مایع هیداتید و انگل بالغ اکینوکوکوس گرانولوزوس مورد تزریق قرار گرفته بودند، به طور معنی داری (P<0.05) اختلاف داشت. نتایج به دست آمده در این آزمایش حاکی از آن است که آنتی ژن های انگل بالغ اکینوکوکوس گرانولوزوس ممکن است به عنوان یک کاندیدای مناسب برای ایمن سازی و تشخیص بیماری در میزبان های واسط انگل اکینوکوکوس گرانولوزوس مورد استفاده قرار گیرند.